ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္ၾကသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္

တစ္ခ်ိန္လုံး အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕သူေတြဟာ တျခားသူေတြထက္ ပုိမုိ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနတတ္ၾကတာ ဟာ ေအာက္ပါ အေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ပါ။

၁။ အေကာင္းျမင္တတ္ပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္သူ ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ေပၚ လာတာကုိ လက္ခံေပမယ့္ မၾကာခင္ ၿပီးဆုံးမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တတ္ ၾကပါတယ္။ အဆုိးျမင္ ၀ါဒ ရွိတတ္သူေတြ အေနနဲ႔ တစ္ခုခု မွားရင္ အကုန္လုံး မွားမွာပဲ လုိ႔ ထင္တတ္ၾကတဲ့ အေလ့အက်င့္ ရွိတတ္ ၾကပါတယ္။

၂။ အေကာင္းဘက္က ျဖစ္ေပၚလာရင္ ေရးမွတ္ ထားတတ္ ၾကပါတယ္

ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မေကာင္းတာ (Negative) အေပၚသာ အာ႐ုံစုိက္ေလ့ ရွိတတ္ ၾကပါတယ္။ ခ်ီးက်ဴး ရမွာက ၁၀ ခု ရရွိၿပီး မေက်နပ္တာ တစ္ခု ရွိေနမယ္ ဆုိရင္ သင္ဟာ ဘယ္အေပၚမွာ အာ႐ုံစုိက္ေလ့ ရွိသလဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္သူေတြဟာ ခ်ီးက်ဴး ရမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတြကုိသာ ၾကားျမင္ တတ္ၾက ပါတယ္။ အေကာင္းျမင္တာကုိ စတင္ၿပီး သတိထား မိရင္ သင့္ဆီ အေကာင္းေတြ ခ်ည္းပဲ ေရာက္လာမွာလုိ႔ ပုိျမင္မိတတ္ ၾကပါတယ္။

၃။ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္သူေတြဟာ လြယ္လြယ္ ကူကူပဲ ခြင့္လႊတ္တတ္ ၾကပါတယ္။ လူေတြကုိ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္တာဟာ အဲ့ဒီသူ ေသဆုံးဖုိ႔ အထိ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာေၾကာင့္ သင့္ကုိယ္ သင္ အဆိပ္မိ ထားသလုိ ခံစားရတတ္ ၾကပါတယ္။ သင္ဟာ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းေနရင္ ေမတၱာပုိ႔ တတ္တဲ့ အက်င့္ကုိ ျပဳလုပ္ပါ။ သင့္ကုိယ္သင္ ေမတၱာပုိ႔ပါ။ ၿပီးရင္ သင္ ခ်စ္တဲ့သူ၊ သင္ နဲ႔ သိကြၽမ္း ဖူးသူ၊ သင္ ခြင့္လႊတ္ရမယ့္ သူေတြကုိ ေမတၱာ ပုိ႔ပါ။ ဥပမာ အားျဖင့္ (ခြင့္လႊတ္ရမယ့္ သူ နာမည္ ထည့္ပါ)က်န္းမာပါေစ။ ခ်မ္းသာပါေစ။ အႏၲရာယ္ကင္း ပါေစ။ ၾကင္နာတတ္ ပါေစ အစရွိသျဖင့္ ေမတၱာပုိ႔ ၾကည့္ပါ။ အလုိလုိ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ သြားပါလိမ့္မယ္။

၄။မိမိ ၀ါသနာ ပါရာ အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ ၾကပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္သူေတြဟာ ေငြ ဒါမွမဟုတ္ ဂုဏ္ကုိ အဓိက မထားဘဲ သူတုိ႔ ၀ါသနာပါရာ အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾက ပါတယ္။

from myawady

မိန္းကေလးမ်ား အေလးမထားမိသည့္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ ေစႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ား

မိန္းကေလးေတြဟာ အလွအပ ေနာက္ကို လိုက္ရင္း က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစႏိုင္တာ ေတြကို အေလး မထားမိတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ ၾကပါတယ္။

(၁) စိတ္ညစ္တိုင္း အစာစားေလ့ရွိျခင္း

ေယာက်ာ္းေလး အမ်ားစုက ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အစာပိုစား တတ္ၾကၿပီး မိန္းကေလး ေတြကေတာ့ စိတ္ညစ္တဲ့ အခါမွာ အခ်ိဳနဲ႔ ကယ္လိုရီမ်ားတဲ့ အစားအစာ ေတြကို ပိုစားေလ့ ရွိပါတယ္။ စိတ္ညစ္လို႔ စားတဲ့ အစားအစာေတြက သင့္ခါး အေနအထားကို ေျပာင္းလဲ ေစၿပီး သင့္ကို ဝလာ ေစပါတယ္။ စိတ္ညစ္တာကို အစာစားၿပီး ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစား တာထက္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တာ၊ ေယာဂက်င့္တာ၊ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနတာေတြနဲ႔ အစားထိုး လုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ပါ။

(၂) ဝသည္ဟု ထင္ျမင္ေနျခင္း

မိန္းကေလးေတြက ခႏၶာကိုယ္ကို ဝတယ္လို႔ သူမ်ားေျပာမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ၾကၿပီး ဝိတ္ခ်ေနတယ္ လို႔လည္း တြင္တြင္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ေလ့လာ မႈအရ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္က သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ပံုပန္း သဏၭာန္ကို ျပဳျပင္လိုၾကပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္က အဆီေတြကို ခြဲစိတ္ ဖယ္ရွားႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ အစားအ ေသာက္နဲ႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေလွ်ာ့ခ်တာက အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းပါ။

(၃) မိတ္ကပ္မဖ်က္ဘဲ အိပ္စက္ျခင္း

ညအိပ္တဲ့အခါ မိတ္ကပ္မဖ်က္ဘဲ အိပ္စက္တာေၾကာင့္ တစ္ေနကုန္ မ်က္ ႏွာေပၚမွာ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့ မိတ္ကပ္ ေတြ၊ ကပ္ျငိေနတဲ့ ဖုန္ေတြနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ေခြ်းေတြ မ်က္နွာမွာရွိတဲ့ ေခြ်းေပါက္ေတြကို ပိတ္ေစပါတယ။္ မ်က္လံုးမွာ ဆိုးထားတဲ့ မ်က္ေတာင္ေကာ့ ေဆးရည္ကို မဖ်က္ဘဲ အိပ္တာက မ်က္လံုးကို ယားယံတာ၊ ပိုး ဝင္တာေတြကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ညအိပ္ရာမဝင္မီ သင့္မ်က္ႏွာမွာ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့ မိတ္ကပ္ေတြကို ေသ ခ်ာစြာ သန္႔စင္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ မ်က္ႏွာ သန္႔စင္ရာမွာ ေၾကးခြ်တ္အား မျပင္းတဲ့ မ်က္ႏွာသစ္ ေဆးရည္ကို အသံုးျပဳပါ။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးပါက အစိုဓာတ္ထိန္းေပး ႏိုင္တဲ့ ညလိမ္းခရင္မ္လိမ္းအိပ္ပါ။

(၄) ေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းကာ ေသာက္စားျခင္း

ဒီကေန႔ ေခတ္မွာ မိန္းကေလးေတြဟာ ေယာက်ာ္းေလး ေတြနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းကာ မူးယစ္ ေသာက္စား တတ္လာပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့ အမူအက်င့္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ လက္ခံ က်င့္သံုးသူ မ်ားလာပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြဟာ ေယာက်ာ္းေလး ေတြထက္ ခႏၶာကိုယ္ အနည္းငယ္ ပိုၿပီး ေသးသြယ္တာေၾကာင့္ အရက္ရဲ႕ ျပင္းအားကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ ခႏၶာ ကိုယ္မွာ ေရဓာတ္ အသံုးျပဳမႈ အနည္းငယ္ ပိုနည္းပါတယ္။ လူမႈေရးအရ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး မပ်က္ခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခတစ္ခုနဲ႔ေတာ့ အရက္ဆက္ေသာက္ မေနသင့္ပါဘူး။ အရက္က ခႏၶာကိုယ္ကို ဆိုးက်ိဳးမ်ား စြာျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ သင္သိၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သင့္အေနနဲ႔ လံုးဝ မေသာက္သံုးလို႔ မျဖစ္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အရက္နဲ႔ အခ်ဳိရည္ကို တစ္လွည့္ စီေသာက္ၿပီး အရက္ ေသာက္သံုးမယ့္ ပမာဏကို ေလွ်ာ့ခ်ပါ။

(၅) ဘရာစီယာအရြယ္အစား မွားယြင္းစြာ ဝတ္ဆင္ေနမိျခင္း

မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္က ဘရာစီယာ အရြယ္အစားကို မွားယြင္းစြာ ဝတ္ဆင္ ထားတတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ ဘရာစီယာကို ဝတ္ဆင္တာက သင္ရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကို ၾကည့္ရဆိုးေစ႐ံု သာမက ေနာက္ေက်ာ၊ လည္ပင္းနဲ႔ ရင္ သားနာက်င္မႈေတြကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အသက္ရွဴက်ပ္တာ၊ ကုိယ္ခႏၶာ အေနအထားပံုစံမက်တာ၊ အေရျပား ယားယံတာ၊ ေသြးလွည့္ပတ္မွုမေကာင္းတာနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္မအီမသာျဖစ္တာေတြအထိ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ သင့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ရင္သားအရြယ္ အစားကို ေသခ်ာစြာ သိေအာင္ေလ့လာပါ။ ဘရာစီယာ ဝယ္ယူတဲ့အခါ ရင္သားကို အေထာက္အပံ့ ေကာင္းေကာင္းေပး ႏိုင္ၿပီး သင့္ရင္သားအရြယ္အစားနဲ႔ ကိုက္ ညီတာကို ေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူပါ။

(၆) အတိတ္ကျဖစ္ရပ္မ်ားကို မေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ျခင္း

စိတ္ဖိစီးမႈက သင့္စိတ္ေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္ပါ က်န္းမာမႈအတြက္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်ာ္းေလးေတြထက္ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္က်တာနဲ႔ စိုးရိမ္ စိတ္မ်ားတာေတြကို ႏွစ္ဆ ပိုမိုခံစားတတ္ ၾကပါတယ္။ သုေတသီေတြရဲ႕ ေလ့လာမႈအရ မိန္းကေလးေတြဟာ ေယာက်ာ္းေလးေတြထက္ အတိတ္က အေၾကာင္းအရာေတြကို မေမ့ ေပ်ာက္ႏိုင္ဘဲ တမ္းတပူေဆြးမႈေတြ လြန္ကဲေနတတ္ ပါတယ္။ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ တရားထိုင္တာ၊ ေယာဂ က်င့္တာေတြက စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ေလ်ာ့က်ေအာင္ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။

(၇) ေလးလံလြန္းေသာ ေဘးလြယ္အိတ္

မိန္းကေလး အမ်ားစုက သူတို႔ အသံုးအေဆာင္ေတြကို သြားေလရာမွာ အဆင္ ေျပေျပ အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္ အိတ္ထဲထည့္ၿပီး ယူေဆာင္ တတ္ၾကပါတယ္။ အေသးအဖြဲ ေလးေတြဆိုေပမယ့္ အားလံုး စုေပါင္းလိုက္တဲ့အခါ သင့္ပခံုးကို ဝန္ပိေစၿပီး ၾကာရွည္ လာတဲ့အခါ သင့္က်န္းမာေရးကို ဒုကၡေပး ႏိုင္ပါတယ္။ သင့္ေဘးလြယ္အိတ္ အရြယ္အစားက သိပ္ႀကီး လြန္းေနရင္ အေနေတာ္ အရြယ္အိတ္ကို ေျပာင္းပါ၊ အိတ္ထဲမွ မလိုအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ ေတြကို တစ္ပတ္တစ္ခါ ရွင္းလင္း ဖယ္ရွားေပးပါ။

(၈) ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္စီးျခင္း

ေဒါက္ျမင့္ ဖိနပ္စီးတာက ခႏၶာကိုယ္ မွအဆစ္အေပၚ ဖိအား က်ေရာက္ေစျပီး အ႐ိုးအဆစ္ ေရာင္ရမ္းတာ၊ ေျခမ နာက်င္တာ၊ ခါးနာတာနဲ႔ အရြတ္မွာ ဒဏ္ျဖစ္တာေတြျဖစ္ေစပါတယ္။ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ ဒဏ္ေတြသက္သာေစဖို႔ ေန႔စဥ္စီးတဲ့ ဖိနပ္ရဲ႕ ေဒါက္အျမင့္ဟာ တစ္လက္မခြဲ ထက္ မပိုသင့္ပါဘူး။ သင္စီးတဲ့ဖိနပ္ဟာ အဆစ္အေပၚ ဒဏ္မပိေစတဲ့ ဖိနပ္မ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။

(၉) အိပ္ေရးဝ၀ မအိပ္စက္ျခင္း

ကံမေကာင္းစြာဘဲ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်ာ္းေလးေတြထက္ အိပ္ေရးပ်က္တာကို ပိုမို ခံစားရတတ္ပါတယ္လို႔ မစ္ခ်ီကန္ တကၠသိုလ္မွ ေလ့လာမႈအရ သိရပါတယ္။ အိပ္ပ်က္မ်ားတဲ့ မိန္းကေလးေတြက အစာစားခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစၿပီး ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ပြားႏွိုင္ေျခကလည္း ျမင့္မား ေစပါတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေစဖို႔  ညဘက္အိပ္ခါနီးမွာ ကဖင္းဓာတ္ပါတဲ့ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ တျခားအခ်ိဳ ရည္ေတြ မေသာက္ပါနဲ႔။ အိပ္ရာဝင္ခါနီး ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တာကိုလည္း ေရွာင္ပါ။ အိပ္ခါနီး ႏြားႏို႔ပူပူတစ္ခြက္ ေသာက္တာ၊ ၾကက္သီးေႏြးေရနဲ႔ ေရခ်ိဳး ေပးတာေတြက သင့္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေစဖို႔ ကူညီေပးပါတယ္။

(၁၀) သားသမီးမ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ေနရျခင္း

မိန္းကေလးေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က်န္းမာဖို႔အျပင္ အိမ္ေထာင္ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ တာဝန္ လည္း ရွိတာေၾကာင့္ အိမ္သားေတြရဲ႔ က်န္းမာေရး ကိုလည္း ဂ႐ုျပဳရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သားသမီးေတြ ေနမေကာင္းတဲ့ အခါ၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရွင္မမွာ တာဝန္ အပိုေတြ ပိေစပါတယ္။ သင့္ကေလးငယ္ေတြ အေအး မမိေအာင္ မိုးေရထဲ ထြက္ေဆာ့တာကို တားျမစ္ပါ။ ကေလးေတြဟာ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစား တတ္ၾကတာေၾကာင့္ အိမ္တြင္း၊ အိမ္ျပင္မွာ ေခ်ာ္လဲ ႏိုင္တာ၊ တိုက္မိခိုက္မိ ႏိုင္တာေတြကို ရွင္းလင္း ထားပါ။

from http://www.myawady.com.mm

အလုပ္ရွာရခက္သည္ ဆုိေသာ္လည္း

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အလုပ္သဲၾကီးမဲၾကီး ရွာေနတာ ေတြ႔ခဲပါတယ္။ သူ႔ရထားတဲ့ ဘြဲ႔ကေတာ့ ေမဂ်ာတစ္ခုနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အခက္က အဲဒီ မွာ စပါျပီ။


သူ႔လိုပဲ ျမန္မာျပည္မွာ ရထားတဲ့ ဘြဲ႔နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ အလြဲၾကီးၾကီးေတြ လြဲေနၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးလိုက္ေတာ့လည္း “သိပါဘူး။ အဆင္ေျပတာလုပ္မယ္ကြာ”လို ေျဖပါတယ္။ ဘာလုပ္ တတ္လဲလို႔ ေမးေတာ့လည္း ဘာကိုမွ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း မေျဖႏိုင္ပါဘ
ူး။ ဒါဆုိ ပထမဦးဆံုး အျပစ္ တင္ခ်င္တာကေတာ့ ဒီေလာက္ ပိန္းရတဲ့ သူ႔ကို ပါ။ ေနာက္မွ အျပစ္တင္စရာကေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ စိတ္ထဲက ရွိတဲ့အတိုင္း အစီအစဥ္လိုက္ အျပစ္တင္ႏိုင္ပါတယ္။ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ အျပစ္တင္ သလို တင္ေၾကးဆုိရင္ “တုိ႔ ႏိုင္ငံကိုက အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ မဖန္တီးေပးႏိုင္တာ၊ အလုပ္ရွင္ေတြက လူပါးကုိဝတာ၊ ငါတို႔ ပညာေရး စနစ္ကိုက် အသံုးကို မက်တာ” အစရွိသျဖင့္ စံုစံစစ္ေနေအာင္ အျပစ္တင္ႏိုင္ ပါတယ္။

ဘီလ္ဂိတ္ရဲ ႔ဆုိရိုးရွိပါတယ္။ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ေမြးလာတာ ကိုယ့္အျပစ္ မဟုတ္ေပမယ့္၊ ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ႔ ေသရရင္ေတာ့ ကာယကံရွင္ရဲ ႔အျပစ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဆုိလုိရင္းက ဒါမဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူ ဆုိလိုခ်င္တာက ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ေတြရွားရွား ဟုိအျပစ္တင္ ဒီအျပစ္တင္မယ့္အစား အလုပ္တစ္ခုကို လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ ျပဳေအာင္ ရွာတတ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လိုရွာမလဲ

အလုပ္ရွာဖို႔ထက္ ကိုယ္ဘာလုပ္ႏိုင္လဲဆုိတာကို အရင္ဆန္းစစ္ ရပါမယ္။ ေက်ာင္းသာျပီးလာတယ္။ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိဘူးဆုိလည္း မျပစ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒီအဆင့္မွာ ေဖာင္ေဒးရွင္း ခ်ပါတယ္။ ဘဝနဲ႔ ရင္းျပီး စဥ္းစားဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္လဲ။ ကုိယ္က ဘာဝါသနာ ပါလဲ။ ဝါသနာပါေပမယ့္ တကယ္ပဲ ဘဝရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ ပေရာ္ဖက္ရွင္ လိုင္းတစ္ခု က ငါ့အတြက္ သင့္ေတာ္လည္း အစရွိသျဖင့့္ ေရြးခ်ယ္ ရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ သဘာဝက်ဖု႔ိ လိုပါတယ္။ ဥပမာ- ပင္လယ္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ သေဘၤာက်င္း အလုပ္သမား လုပ္မယ္ဆုိတာမ်ိဳးကေတာ့ သဘာဝမက် တဲ့ ေရြးခ်ယ္မွုူ ျဖစ္ပါ တယ္။ ျပည္တြင္းမွာ လုပ္မယ္၊ အခုေကာ၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာေရာ လိုအပ္ လာမယ့္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ လိုင္း ျဖစ္ရပါမယ္။ ဥပမာ- ယေန႔ အိုင္တီေခတ္ မွာ အိုင္တီ ပညာတစ္ခုခုတပ္ထားရင္ ယခုေရာ ေနာင္ အနာဂတ္မွာပါ အလုပ္ရရန္ လြယ္ကူပါတယ္။ အခြင့္အလွမ္း မ်ားပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ ကုိယ္ကလည္းလုပ္ခ်င္တယ္၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ဒါကလည္း အျမဲလုိအပ္ေနမယ့္ က႑ တစ္ခု ျဖစ္ရမယ္။ ဒါကို ေသခ်ာေရြးခ်ယ္ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ေရြးခ်ယ္ျပီးျပီ ဆုိပါစုိ႔။

မိမိပညာကုိ စစ္ေဆးပါ

ကိုယ္ကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါျပီ။ ဒါနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။ ဝါသနာ ကေတာ့ ပါတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ဒီလို ေမးတဲ့သူေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ကိုယ္က ဒီလိုင္း ေရြးျပီ ဆုိရင္ေတာ့ ဘာန႔ဲပဲ ေက်ာင္းျပီးခဲ့၊ျပီးခဲ့ ဒါနဲ႔ပက္သက္တဲ့ ပညာကို အေသးစိတ္ေလ့လာ ရပါေတာ့မယ္။ အေသးစိတ္ မဟုတ္ေတာင္ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္လို႔ရတဲ့ အဆင့္အထိ ေလ့လာရပါမယ္။ ဒီအဆင့္မွာ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၁လ လည္းျဖစ္ႏိုင္ သလို၊ ၂လ လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၁ ႏွစ္ဆုိလည္း ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေလ့လာစဥ္ ဇြဲ ရွိဖို႔ေတာ့လိုအပ္ပါတယ္။

အလုပ္ေလွ်ာက္ပါ

အလုပ္စေလွ်ာက္ပါျပီ။ အခုမွ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္မေမ်ာ္ကုိးပါနဲ႔။ ကိုယ္က အခုမွ လုပ္ငန္းခြင့္ စဝင္မယ့္ လစာကိုလည္း ခ်ိန္ဆေနေသးရင္ေတာ့ ဘာမွ အဆင္ေျပေတာ့မွာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ေခတ္ ကာလအားျဖင့္ အလုပ္စဝင္ဝင္ခ်င္း အားလံုးဒီလစာ ေလာက္ရတယ္ ဆုိရင္ ေက်နပ္ေစလိုပါတယ္။ အဓိက ပထမ အဆင့္က အလုပ္မွာ သင္ယူေလ့လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ထဲကေန ပညာ ျပန္ရပါတယ္။ အခ်ိန္တန္လို႔ လစာမတိုးမွာ ၊ ရာထူး ပရိုမိုးရွင္း မလုပ္ေပးမွာလည္း မစုိးရိမ္ ပါနဲ႔။ ေပးပါတယ္။ မေပးရင္လည္း ပူစရာ မလုိပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ ဒါနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ပညာ ရွိထားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေနရာ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ အဆင္ေျပ ပါတယ္။ အားလံုး ၾကိဳဆိုၾကမွာပါ။ ကိုယ့္ဘက္ကသာ ျပီးျပည့္စံုေနဖို႔ လိုပါတယ္။

အလုပ္တစ္ခုက ထြက္ျပီး ေနာက္တစ္ခု ရွာေနတာ ဆုိရင္ ပိုလို႔ေတာင္ လြယ္ပါေသးတယ္။ မူလ အလုပ္က အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ လို႔ ေနာက္အသစ္ေလွ်ာက္တဲ့ အလုပ္မွာ အေကာင္းဆံုး ဖန္တီး ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီမွာ အလုပ္ရွာနည္းလိုပါတယ္။ အလုပ္ကို ဒီေခတ္မွာ ရွာတဲ့ နည္းလမ္းက အလုပ္ေခၚ ဂ်ာနယ္ေတြ ဝယ္ဖတ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အြန္လိုင္း ကေန ေလွ်ာက္ထားတာကေတာ့ ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ေရပန္းစားလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္က မ်က္စိပြင့္ နားပြင့္ ရွိေနဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း အလုပ္ လိုခ်င္တယ္။ အိမ္ထဲမွာပဲ ပုန္းေနလို႔၊ေအာင္းေနလို႔ အလုပ္က ကိုယ့္ကို ရွာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ရွာတဲ့ ကာလမွာ ေျခလည္းတိုမယ္။ ေခြ်းလည္း ထြက္မယ္။ ဂ်ာနယ္ဖုိးကုန္မယ္။ အင္တာနက္ဖုိး ကုန္မယ္။ ဖုန္းဖိုး ကုန္မယ္။ ဒါေတြအားလုံး ရင္းတာ ဘယ္ေလာက္မွ မကုန္ပါဘူး။

အင္တာနက္ကေန အလုပ္ရွာတာမ်ိဳးက လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးလြယ္ကူ ပါတယ္။ အလုပ္ေခၚတဲ့ ဝဘ္ဆုိဒ္ေတြ (ဥပမာ-https://work.com.mm/) ကုိ သြားျပီး ဆီဗီ တင္တာမ်ိဳး၊ Officially ကုမၼဏီ ဝဘ္ဆိုဒ္ေတြကို သြားေရာက္စံု စမ္း တာမ်ိဳး အစရွိစသျဖင့္ စစ္တိုက္သလိုပဲ စစ္မ်က္ႏွာျပင္ ျဖန္႔ထားရပါမယ္။ ဒီအပတ္ေတာ့ ဂ်ာနယ္မွာ ရွာျပီး ေနာက္အပတ္ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ရွာမယ္ဆုိ ရင္ သက္ေရာက္မွု နည္း။ အလုပ္ရွာေနစဥ္အတြင္း စိတ္ေရာ၊ကိုယ္ေရာနစ္လို႔ “ငါအလုပ္တစ္ခု ရကိုရေစရမယ္” ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္မ်ိဳး၊ လံု႔လမ်ိဳးနဲ႔ရွာရပါမယ္။ ဒါဆုိရင္ ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္ အလုပ္ကို ၾကိမ္းေသ ေတြ႔မွာပါ။ Mind Power ဆုိတာကလည္း တကယ္ ဇြဲၾကီးရင္ အစြမ္းထက္ပါတယ္။ ဇြဲရွိဖို႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္

ဒါဆုိရင္ အလုပ္တစ္ခု ရွာဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုသြားရမယ္။ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရ မယ္လို႔ သိရွိျပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္မရွားပါဘူး။ တကယ္ မရွားပါဘူး။ အလုပ္ရွာတဲ့ သူနဲ႔ အလုပ္လုိတဲ့ ၾကား ဆက္စပ္မွု လိုအပ္ေန လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအပ္ခ်က္ကို ဘယ္သူမွ လာျဖည့္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးစားရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ ဆင္ျခင္း၊ ပညာသင္ယူျခင္း၊ အလုပ္ေလွ်ာက္ျခင္း၊ အစရွိသျဖင့္ အဆင့့္ဆင့္ သြားႏိုင္လို႔ အလုပ္ေကာင္းမ်ား ရရွိႏိုင္ပါေစလို႔ ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္။
--
ေအာင္ခမ္း

https://www.facebook.com/Work.com.mm


from myanmar online now

သူ႔မွာတမ္း

ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။ကဗ်ာေလး ဖတ္တိုင္းအေတြးတခုခုရလ်က္ပါပဲ။

သူတို႔ အဆုတ္ ၊ ထားခဲ့ျမဳပ္သည့္

ဗံုးငုတ္ တိုက္မွား ၊ ေမာင္ေျပာက္က်ားကို

ရြာသားရြာသူ ၊ ေမးၾကျမဴသည္

အူအူယမ္းေငြ႔ ထတုန္းသည္း ။

“အေမာင္ေျပာက္က်ား ၊ ခ်စ္သူအားကို

ဘာမ်ား မွာခဲ့လိုသနည္း ။”

“ငယ္က ၾကင္ျမတ္ ၊ မိသက္မွတ္ကို

ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ ။”

“အေမာင္ေျပာက္က်ား ၊ မိဘအားကို

ဘာမ်ား မွာခဲ့လိုသနည္း ။”

“ေမြးသည့္မိခင္ ၊ ေမြးဖခင္ကို

ဦးတင္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ ။”

“အေမာင္ေျပာက္က်ား ၊ တိုင္းျပည္အားကို

ဘာမ်ား မွာခဲ့လိုသနည္း ။”

“ခရီးမတ္တတ္ ၊ လမ္းခုလတ္တြင္

ကိုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ ၊ ခြာရပါ၍

အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ ။”

ယမ္းေငြ႕ အူအူ ၊ တလူလူႏွင့္

ေမးျမဴၾကတုန္း ၊ အေနာက္ကုန္းတြင္

ေနလံုး ကြယ္ေလၿပီတကား ။ ။

ေရးသားသူ ။ ။ မင္းသု၀ဏ္

လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏ နိဗိၺႏၵ ေတးထပ္

အ၀ိဇၨာ ပိတ္ကာဆို႔၊ မိစာၦၿမိဳ႕ ျပင္ျပင္၊
ဣ႒ာလို႔ ခင္မင္လွ်င္၊ လြင့္စင္မည္ မလြဲ၊
အရုိးစု အပုပ္ေကာင္ကို၊ အဟုတ္ေယာင္ မွားဖို႔ ဖန္နဲ၊

 အသုဘ ရုပ္တေစ ၦငယ္၊ မဟုတ္ေလ ကိုယ္ထဲ၊
အပုပ္ရည္ စိုအရႊဲ ဟာမို႔၊ ယိုမစဲ သူ႔မွာ၊
ေသြး သည္ေျခ ျပည္သလိပ္ေတြက၊

တည္မဆိပ္ လွ်မ္းျပည့္သည္သာ၊
သို႔ကေလာက္ ရြံစရာကို၊ လြန္တဏွာ မက္စြဲလို႔၊
စက္၀ဲမွာ တေပေပ၊ မြန္းနစ္ၾကေလ၊
 

တဏွာဖမ္းတဲ့ အကန္းေတြမွာ၊

 အပန္းမေျပ ဟိုက္ေမာရွာၾကေလး။
 တဏွာပူးတဲ့ အရူးေတြမွာ၊ 

အမူးမေျပ မိုက္ေမာရွာၾကေလး။
 တဏွာလိုက္တဲ့ အမိုက္ေတြမွာ၊

 အဟိုက္မေျပ ပင္ပန္းရွာၾကေလး။ 

လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏  နိဗၺိႏၵ ေတးထပ္

ေသြးတိုး ေရာဂါ ထိန္းသိမ္း နည္း(၇)ခ်က္

ေသြးတိုး ေရာဂါသည္ တိတ္တစ္စိတ္ လာ၍ လူကို သတ္ႏိုင္ေသာ ေရာဂါႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေသာ္ လည္း ကမၻာ့ လူသားမ်ား အားလံုး ေသြးတိုးေရာဂါ ရွိမွန္း မသိပဲ ႐ုတ္တရက္ ႐ုတ္တရက္ အသတ္ခံခဲ့ၾကရ သည့္ တိတ္တစိတ္ လူသတ္သမားဟု ေခၚေဝၚသံုးစြဲေနရ ေသာ ေရာဂါႀကီး၊ မဆန္းေသာ ေရာဂါ ပင္ျဖစ္သည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ အစား အေသာက္၊ အေနအထိုင္ မဆင္ျခင္ရာမွ ႐ုတ္တရက္ ေလျဖတ္ျခင္း၊ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာျပတ္ ၍ေသဆံုးျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အျဖစ္မ်ား အေသမ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အသက္ အရြယ္တြင္မဆို မိမိေသြးတိုးေရာဂါ ရွိမရွိ ဂ႐ုစိုက္ ဆရာဝန္ႏွင့္ စစ္ေဆးကာ အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ကာကြယ္ သင့္သည္။ မိမိခႏၶာ ကိုယ္တြင္း ေသြးဖိအား Blood Pressure အားေလွ်ာ့ခ်ရန္ နည္းလမ္း (၇) လမ္းကို ေဖာ္ျပေပးပါမည္။

၁။ ေန႕စဥ္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၿခင္း

မနက္ေစာေစာ အိပ္ယာထပါက ေနမပူခင္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ ေပးရပါသည္။ အမွန္တကယ္ ေတာ့ Exercise ကို ျပင္းထန္စြာ လုပ္ရန္မလိုအပ္ ေခ်။ သင္၏ Blood Pressure ကို Exercise ျပင္းထန္စြာလုပ္ျခင္းျဖင့္ ပို၍ေသြးတိုးေစသည္။ Japan သုေတသီမ်ားက လူနာ ၁၆၈ဦးအား စမ္းသပ္ခ်က္အရ တစ္ပတ္လွ်င္ မိနစ္ ၃၀ မွ ၉၀ အတြင္းသာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ မျပင္းထန္ေသာ Exercise လုပ္ျခင္းျပဳလုပ္ေသာ လူနာမ်ား သည္ တစ္ပတ္လွ်င္ မိနစ္ ၉၀ ထက္ပို၍ လမ္းေလွ်ာက္ေသာ လူနာမ်ားထက္ ပို၍ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေလ်ာ့ နည္းစြာ ထိန္းထားႏိုင္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ “တန္ေဆး၊ လြန္ေဘး” စကားပံု ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ ေပသည္။

ေနတတ္တဲ့လူ

“အေရာဝင္လွ်င္ အရိုအေသတန္သည္။” 
“လူရင္းဆိုလွ်င္ အထင္မႀကီး။” 
“နီးလြန္းလွ်င္မျမင္” စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုေလ့ရွိၾကသည္။ သည္လို ဆိုစရာ အေၾကာင္းေတြ
လည္း လူ႔ေလာကထဲမွာ မၾကာခဏ ၾကံဳၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သည္စကားေတြကို ေရွးကလည္း
ေျပာ ယေန႔လည္း ဆက္ေျပာ ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သာမက အျခားတစ္ပါးေသာ
လူမ်ိဳးမ်ား မွာလည္း အလားတူ အဓိပၸါယ္ ေဆာင္သည့္ စကားမ်ိဳးေတြ ရွိၾကသည္။ ထို႔ျပင္ သည္
စကားမ်ားကို  ထင္ရွားေစသည့္  ဥပမာ  သာဓကေတြ၊  သင္ခန္းစာ  ပံုျပင္ေတြလည္း  အမ်ားပင္
ရွိခဲ့ပါသည္။  အဂၤလိပ္မွာFamiliarity breeds contempt. ဟုဆိုသည္။  တိုက္ရိုက္အဓိပၸါယ္က
Familiarity ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈမွcontempt အားမနာမႈ အထင္ျမင္ေသးမႈbreeds ေပါက္ဖြားသည္
ဟူ၍ ထြက္သည္။ အေရာဝင္လွ်င္ အရိုအေသ တန္သည္ႏွင့္ သေဘာခ်င္း အတူတူပင္။
ယခုအခါ အဂၤလိပ္ စကားပံု အျဖစ္ တြင္ေနေသာ္လည္း စင္စစ္ အဂၤလိပ္ေတြ စထြင္ေသာ
စကား  မဟုတ္။  ဂရိပံုျပင္ဆရာ  အီစြပ္(Aesop ဘီစီ  ၆ရာစု) လက္ထက္ကပင္  သံုးတာ  ေတြ႔ခဲ့
ရသည္။ အီ စြပ္က ဂရိ ျဖစ္သျဖင့္ ဂရိဘာသာျဖင့္ ေျပာခဲ့လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔စကားကို အဂၤလိပ္
လို ျပန္ေျပာ သည့္အခါ အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အတိုင္း ျဖစ္လာသည္။ ေရာမစာဆို ဆီးရပ္(စ) 
(Publilius Syrus ဘီစီ ၁ရာစု) ၏ အေတြးစကား(Maxim) မ်ားထဲမွာလည္း အီစြပ္ႏွင့္ တစ္ထပ္
တည္း  တူညီသည့္  စကား  တစ္ခြန္းပါသည္။  အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္လွ်င္Familiarity breeds 
contempt. ပင္။  အဲသည္  ေနာက္တြင္  သူတို႔ႏွင့္  အသံုးအႏႈန္းခ်င္း  တစ္ထပ္တည္း  မတူေသာ္
လည္း သည္သေဘာ သည္ အ ဓိပၸါယ္ပါသည့္ စကားကိုပင္ စပိန္စာေရးဆရာႀကီး ဆာဗင္တီး(စ) 
(Cervantes ၁၅၄၇- ၁၆၁၆)က ဒြန္ကြစ္ဇုတ္ ဝတၳဳႀကီးထဲမွာ သံုးခဲ့သလို အဂၤလိပ္ ျပဇာတ္ေရး
ဆရာႀကီး  ရွိတ္စပီးယား(Shakespeare  ၁၅၆၄-၁၆၁၆)ကလည္းThe Merry Wives of 
Windsors ျပဇာတ္ထဲမွာ ထည့္သံုးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္လည္း……….. 
ပံုျပင္ဆရာ အီစြပ္က အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အေရာဝင္လွ်င္ အရိုအေသ တန္သည္
(Familiarity breeds contempt.)ဟူေသာ မွတ္ခ်က္စကားကို ဆိုဖို႔အတြက္ ဥဒါဟ႐ုဏ္ ပံုျပင္
တစ္ပုဒ္ ေျပာသည္။ ေျမေခြးႏွင့္ ျခေသၤ့အေၾကာင္းပံုျပင္။ 
ျခေသၤ့ဆိုတာကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးသည့္ ေျမေခြးတစ္ေကာင္ အမွတ္မထင္ တစ္ေနရာ
မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျခေသၤ့ႏွင့္ၾကံဳေတာ့ အေၾကာက္လြန္ၿပီး ေသမတတ္ ျဖစ္သြားသည္။ ဒုတိယ
အႀကိမ္ ဆံုသည့္အခါလည္း သူေၾကာက္ေတာ့ ေၾကာက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူေၾကာက္ေနတာ
လူမသိေအာင္  ဟန္မပ်က္  ေနႏိုင္ခဲ့သည္။  တတိယအႀကိမ္  ေတြ႔သည့္  အခါမွာေတာ့  သူက
အေတာ္ပင္ အတင့္ရဲသြားၿပီ။ ျခေသၤ့နား ကပ္သြားကာ ေနေကာင္းလား ဘာညာႏွင့္ပင္ ႏႈတ္ဆက္
စကား ေျပာေနေခ် ေသးသည္၊ ဟူ၍။
ျပင္သစ္  ပံုျပင္ဆရာ  လာဖြန္တိန္း(La Fontaine ၁၆၂၁- ၁၆၉၅) ကလည္း  အလားတူ
သင္ခန္းစာေပးေသာ  ပံုျပင္တစ္ပုဒ္  ေရးသားခဲ့သည္။  ကုလားအုတ္ႏွင့္  ထင္းစည္းပံုျပင္(The 
Camel and the Faggot)။ သူ႔ပံုျပင္က ႏွစ္ပိုင္းျဖစ္၏။ ပထမအပိုင္းက ကုလားအုတ္။
ကုလားအုတ္ကို  ပထမ  စေတြ႔ေသာ  လူတစ္ေယာက္က  ဘာေကာင္ႀကီးမွန္း  မသိဟူ၍
လန္႔ၿပီး ထြက္ေျပး၏။ ဒုတိယ တစ္ေယာက္က်ေတာ့ နည္းနည္း အရဲကိုးကာ အနားသို႔ တိုးလာ
သည္။  တတိယ  တစ္ေယာက္  အလွည့္တြင္မူ  လည္ပင္းကို  ႀကိဳးကြင္းစြပ္ၿပီး  ဖမ္းဖို႔ပင္  ႀကိဳးစား
လာေလသည္တဲ့။ အေတြ႔ အျမင္ မ်ားသည့္အခါ အေၾကာက္အ႐ြံ႕ ေလ်ာ့ပါးၿပီး အားမနာပါးမနာ
ျဖစ္လာတတ္သလို တစ္ဖက္၌ မိ မိႏွင့္ မရင္းႏွီး မယဥ္ပါး နားစြန္နားဖ်ား စမ္းတဝါးဝါး သိရသည့္
သူမ်ားက်ေတာ့ အထင္ႀကီး တတ္ၾက သည့္ သေဘာကုိ လာဖြန္တိန္းက ပံုျပင္ ဒုတိယပိုင္းျဖင့္
ဆက္ေျပာသည္။
သည္အပိုင္းက ကမ္းေျခမွာ ကင္းေစာင့္တာဝန္ ယူၾကသူမ်ား၏ အေတြ႔အၾကံဳမွ ထြက္လာ
သည့္ ပံုျပင္ျဖစ္သည္ ဆို၏။ ကမ္းေျခေမွ်ာ္စင္ မွေန၍ ပင္လယ္ထဲ ေစာင့္ၾကည့္ ေနရေသာ သူ
သည္ ဟိုအေဝး ေရျပင္ လိႈင္းဂယက္မ်ား ၾကားထဲမွ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕လာေနသည့္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
အရာကို  ျမင္လွ်င္႐ုတ္တရက္“႐ြက္တိုင္၊  ႐ြက္တိုင္  ျမင္တယ္။  စစ္သေဘၤာႀကီး  တစ္စင္း
လာေနတယ္”ဟု  ထ၍  ေအာ္သည္။  ေနာက္ထပ္  ေစာင့္ၾကည့္၍  ငါးမိနစ္ခန္႔  ၾကာလွ်င္မူ  စစ္
သေဘၤာႀကီးေတာ့ မဟုတ္၊၊ ကမ္း႐ုိး တန္းသြား သေဘၤာငယ္ ျဖစ္မည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ထက္ပို၍
နီးလာေသာအခါ  တစ္တက္ေလွာ္  ေလွငယ္ဟု  သူထင္လာသည္။  ေနာက္ေတာ့  ေလွမဟုတ္။
ေဘထုပ္  တစ္ထုပ္  ျဖစ္မည္ဟု  ယူဆျပန္သည္။  တကယ္  အနီးကပ္  ေရာက္လာသည့္  အခါ၌မူထင္းစည္း တစ္စည္း ေမ်ာလာတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလ ေတာ့သည္၊ ဟူ၍။
နီးနီးစပ္စပ္လူ၊  ကိုယ္ႏွင့္  ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းသူ  ဆိုလွ်င္  အထင္မႀကီး။  ဟိုအေဝးကလူ  လူတစိမ္း
က်ေတာ့  ထင္းစည္းကို  စစ္သေဘၤာ  ထင္သလို  မတန္မဆ  ရမ္းသမ္း၍  အထင္ႀကီးတတ္ၾကေၾကာင္းလာဖြန္တိန္းက ဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေရွးတ႐ုတ္တို႔မွာလည္း သည္သေဘာကို ေဖာ္ျပသည့္ ႐ုိးရာပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရွိသည္။ ၾကက္ဖႏွင့္ ငန္းပံုျပင္။ 
လူးနယ္မွ ၿမိဳ႕စားႀကီး အိုင္းထံတြင္ တိယင္ေဂ်ာင္းအမည္ရွိ အမႈထမ္းတစ္ေယာက္ရွိသည္။ တိယင္
ေဂ်ာင္းက မထင္မရွား ရာထူးကေလးမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနရတာၾကာေတာ့ စိတ္ပ်က္ကာ သူ႔သခင္ၿမိဳ႕စားႀကီးအား  ေလွ်ာက္ထားသည္။"ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးေတာ့  ေတာငန္းျဖဴႀကီးေတြလို  ဟိုအေဝးဆီ  ပ်ံေျပးသြားေတာ့ မယ္ ခင္ဗ်" 
"ေဟ...... ဘာျဖစ္တာတုန္းကြ။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဆိုစမ္းပါဦး" ၿမိဳ႕စားႀကီးက ေမးသည္။
"ၿမိဳ႕စားမင္းႀကီး၊  ျခံထဲက  ၾကက္ဖကို  ျမင္တယ္မဟုတ္လား" တိယင္ေဂ်ာင္းက  ဆိုသည္။" သူ႔ေခါင္းမွာေဆာင္းထားတဲ့ အေမာက္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈကို ျပတဲ့ အမွတ္သေကၤတ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ကမာေၾကာတဲ့ ေျခသည္းနဲ႔ ခၽြန္ထက္တဲ့ အတက္ေတြဟာ သူရဲ႕ခြန္အားကို ျပသေနတယ္။ ဘယ္ရန္သူကိုမဆိုယွဥ္ခြပ္ဖို႔ ဝန္မေလးျခင္းက သူရဲ႕ ရဲ႕ဝံ့မႈကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ အစာရွာေတြ႔တဲ့ အခါတိုင္း အျခားတပါးၾကက္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ေခၚေကၽြးတတ္ျခင္းဟာလည္း သူ႔ရဲ႕ ရက္ေရာသေဘာေကာင္းမႈကို ထင္ဟပ္ျပေနတယ္။ ညဥ့္ဦးယံကေန မိုး ေသာက္ယံအထိ အခ်ိန္မွန္မွန္ တြန္က်ဴးတတ္ျခင္းကေတာ့ အမွန္ကိုသာ ဆိုတတ္တဲ့  သူ႔သေဘာကို ထင္ရွား ေအာင္ျပသလို ရွိေနတယ္။ အဲဒီ  ဂုဏ္အရည္အေသြးေကာင္း  ငါးရပ္နဲ႔ျပည့္စံုပါလ်က္  ၾကက္ဖေတြဟာ  အရွင္ၿမိဳ႕  စားမင္းႀကီး  ပြဲေတာ္တည္ဖို႔အတြက္  ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်  သတ္ျဖတ္
ခံေနရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ကို တန္ဖိုးမထား အလြယ္တကူ သတ္စားေနရသလဲ။ အေၾကာင္းရင္းကလူနဲ႔လက္လွမ္းတမီမွာ ရွိေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ။ သူဟာ လူနဲ႔ စပ္လြန္းေနတယ္။ သူ႔ကို အၿမဲျမင္ေနေတြ႔ေနရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႐ိုးသြားတယ္။ သူ႔တန္ဖိုးေတြ ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားမိၾကေတာ့ဘူး။ဟိုးမိုင္ေပါင္း  ေထာင္ခ်ီေဝးတဲ့အရပ္က  တစ္ခါတေလမွ  နယ္ေျပာင္းပယ္ေျပာင္း  ေရာက္ရွိ  လာတတ္တဲ့
ေတာငန္းျဖဴႀကီးေတြ  က်ေတာ့  ၾကက္ဖရဲ႕ဂုဏ္အဂၤါနဲ႔  ျပည့္စံုၾကတာ  မဟုတ္ေပမယ္ ့  ရွားပါးတယ္၊  ေတြ႔ရခဲတယ္ဆုိတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ၿမိဳ႕စားႀကီးက အင္မတန္ တန္ဖိုးထားတယ္။ ဥယ်ာဥ္ထဲ ေရကန္ထဲမွာ ငါးေတြစား လိပ္ေတြစား၊ ေကာက္ပင္ေတြ ကိုက္ျဖတ္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖ်က္ဆီးေပမယ့္ သူတို႔ကို လံုးဝ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ျခင္းမရွိ၊ ဒီအတိုင္း အလွၾကည့္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးလည္း ေတာ ငန္းျဖဴႀကီးမ်ားလိုေဝးရာဆီပဲ ပ်ံသန္းသြားေတာ့မယ္လို႔ ေျပာတာပါ"၊ ဟူ၍။မွန္သည္။  နီးလြန္းသည့္အခါ  မျမင္ျဖစ္တတ္သည္။  ေတြ႔ဖန္မ်ားေသာအခါ  တန္ဖိုးမရွိ  ျဖစ္တတ္သည္။ အဲသည္သေဘာကို လူအမ်ား သိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သိသာသိသည္။ လက္ေတြ႔ မက်င့္ၾက။ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ေနၿပီး တကယ္ခံရသည့္ အခါက်မွ တိယင္ေဂ်ာင္းလို ထေျပာၾကသည္။ အဲသည့္အခါ အက်ိဳးမရွိ၊မထိေရာက္။ ရွားရွားပါးပါး တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ သေဘာတရားကိုလည္း သိသည္။ သတိဝိရိယထားကာတကယ္ လက္ေတြ႔လည္း က်င့္ၾကံၾကသည္။ အဲသည္လို ပု ဂၢိဳလ္မ်ားထဲမွ ထူးကဲႀကီးက်ယ္စြာ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့သူ တစ္ဦးက ဒီအိုဆီး(စ) (Deioces.)။
တစ္ရံေရာအခါက။ အာရွတိုက္ အေနာက္ပိုင္းေဒသတြင္ ရာစုေပါင္းမ်ားစြၾကာေအာင္ အဆီးရီးယန္းတို႔ လႊမ္းမိုး ႀကီးစိုးခဲ့ၾကသည္။ ဘီစီ(၈)ရာစုတြင္မွ လက္ေအာက္ခံ နယ္ေျမတစ္ခုျဖစ္သည့္ မိဒိယေဒသ(ယခုေခတ္  အီရန္ျပည္  အေနာက္ေျမာက္ပိုင္း) မွ  ျပည္သူျပည္သား  မီးဒီးမ်ားသည္  လက္နက္စြဲကိုင္ကာ အဆီးရီးယန္းတို႔၏  ဓားမိုးအုပ္စိုးမႈ  ေအာက္မွ  လြတ္ေျမာက္ေအာင္  ေတာ္လွန္  ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္  လြတ္လပ္ခါစ  မီးဒီးတို႔မွာ  ျပႆနာႀကီးတစ္ရပ္  ရင္ဆိုင္ၾကရသည္။  

မိန္႔ခြန္းေရးသားနည္း

မိန္႔ခြန္းေရးတာနဲ႔ စာစီစာကံုး (အက္ေဆး) ေရးတာ တူညီတာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။ မိန္႔ခြန္းဆိုတာ ႏႈတ္နဲ႔ ေျပာရတဲ့ စာစီစာကံုးတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ မိန္႔ခြန္းဆိုတာ ႏႈတ္နဲ႔ ေျပာတာကို နားေထာင္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာနဲ႔ ေရးထားတာကို ဖတ္ရတဲ့ စာစီစာကံုးနဲ႔ မတူညီဘဲ ထူးျခားေနတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြ ႐ွိေနပါတယ္။

၁။ မိန္႔ခြန္းကို ေျပာရမယ့္ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ၊ ပြဲလမ္းအခမ္းအနား၊ ပရိသတ္၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေလသံ (အခက္အခဲေဖာ္ျပ၊ ေလးနက္၊ လြတ္လပ္၊ ရယ္စရာေမာစရာ စသည္ျဖင့္) နဲ႔ မိန္႔ခြန္းေျပာဖို႔ ရမယ့္အခ်ိန္ အလိုက္ စီစဥ္ေျပာၾကားရပါမယ္။

၂။ မိန္႔ခြန္းရဲ႕ အာေဘာ္နဲ႔ ဘယ္လို ေပၚလြင္ေအာင္ ခ်ဥ္းကပ္ေျပာဆိုမလဲဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္ပါ။

၃။ အဖြင့္နိဒါန္းဟာ ထိေရာက္မႈ႐ွိၿပီး ပရိတ္သတ္ရဲ႕ အာ႐ံုစူးစိုက္မႈကို ရ႐ွိႏိုင္ရမယ္။ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျပန္ေျပာျပတာမ်ိဳး၊ ရယ္စရာေျပာတာမ်ိဳး၊ ရည္ၫႊန္းကိုးကား ေျပာဆိုတာမ်ိဳး၊ ေတြးေတာစဥ္းစားေစတဲ့ ေမးခြန္း ဒါမွမဟုတ္ အဆိုတစ္ခုကို ေမးျမန္း ေျပာဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ နိဒါန္းက သိပ္မ႐ွည္ဘဲ စကၠန္႔ ၃၀ ေလာက္နဲ႕ ၿပီးသင့္တယ္။

၄။ မိန္႔ခြန္းေျပာတဲ့အခါမွာလည္း ဆြဲေဆာင္ေရးသားတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ သတင္းအခ်က္လက္ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ ေရးသလိုဘဲ ပါ၀င္ရမယ့္ အခ်က္ေတြကို အက်ဥ္းစီစဥ္ထားရမယ္။ ေျပာခဲ့ၿပီးတဲ့အတုိင္း မိန္႔ခြန္းဆိုတာ ႏႈတ္နဲ႔ ေျပာရတဲ့ စာစီစာကံုးတစ္မ်ိဳးပါ။

၅။ အခ်က္အလက္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္လက္တည္ေဆာက္ၿပီး ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ေအာင္ စုစည္းစီစဥ္ပါ။ အေထြေထြ သိေစလိုရင္း အာေဘာ္ကို ပံ့ပိုးမႈေပးႏိုင္ေအာင္၊ ေနာက္ၿပီး သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္း ၀င္ႏုိင္ေအာင္ အခ်က္အလက္ေတြကို ထပ္ျဖည့္ႏိုင္တယ္၊ ခ်န္လွပ္ထားႏိုင္တယ္။

၆။ အခ်က္အလက္ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အကူးအေျပာင္း ေကာင္းမြန္ေစရပါမယ္။

၇။ အစေကာင္းဖို႔ လိုသလို အဆံုးလည္းေကာင္းဖို႔ လိုတယ္။ ေျပာခဲ့ၿပီးတဲ့အခ်က္ေတြကို ျပန္ၿပီး အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေဖာ္ျပပါ။ နားေထာင္သူေတြ မွတ္သား စဥ္းစားႏိုင္ေအာင္ ေနာက္ထပ္ ေျပာႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေမးခြန္း ေမးႏုိင္တယ္။

၈။ မိန္႔ခြန္းအျပည့္အစံုကို ခ်ေရးၿပီး အကဲျဖတ္သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ က်စ္လစ္ၿပီး ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ႐ွိတဲ့အျပင္ လက္ခံခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္႔ခြန္းျဖစ္လာေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပင္ေရးပါ။

၉။ ေနာက္ဆံုးစာမူကို ေက်နပ္ၿပီဆိုရင္ အျခားသူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကို ျပၾကည့္ပါ။ မိန္႔ခြန္းေျပာရမယ့္ အေျခအေနအခ်ိန္အခါနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အခ်က္ေတြ ပါေနသလား၊ အခ်က္အလက္ေတြ စုစည္းစီစဥ္ပံု ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ ႐ွိေနသလား၊ အေတြး႐ွင္းရဲ႕လား၊ သဒၵာနဲ႔ အသံုးအႏႈန္း အမွားေတြ ႐ွိသလား၊ မလိုတာေတြ ပါေနသလား၊ လိုတာေတြက်န္ေနသလား၊ ၾကည့္ခုိင္းပါ။ သူတို႔ဆီက ျပန္ၾကားရတာကို အေျခခံၿပီး လိုအပ္သလို စာၾကမ္းေရးပါ။

၁၀။ မိန္႔ခြန္းကို အစမ္းေလ့က်င့္ ေျပာၾကားတဲ့အေၾကာင္း အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ေဖာ္ျပဖို႔ မရည္႐ြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိန္႔ခြန္းကို ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ စာေခ်ာေပမယ့္ အသံထြက္ၿပီး ေျပာတဲ့အခါ အဆင္မေျပတာလည္း ႐ွိတတ္တဲ့အတြက္ ေရးထားတဲ့မိန္႔ခြန္းအတုိင္း အေျပာက်င့္ၿပီး လိုအပ္ရင္ ထပ္ျပင္ပါ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ မိန္႔ခြန္းစာမူေခ်ာ ရပါၿပီ။

္from Myanmar Network 

စိန္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာ

စိန္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာ 

တစ္ခါတုန္းက အာဖရိက မွာ လယ္သမားတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ အဲဒီလယ္သမားဟာ လယ္ယာအလုပ္လုပ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ ။ သူဟာ ေရာင့္ရဲမႈရွိတဲ့အတြက္ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္ ။ အဲဒီလိုပဲ သူဟာေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိတဲ့အတြက္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ႏုိင္တယ္ ။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ပညာရွိ အဖိုးအိုတစ္ဦးက လယ္သမားဆီေရာက္လာျပီး စိန္ ေတြရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈ ဂုဏ္သေရရွိမႈနဲ႔ စြမ္းအားေတြအေၾကာင္းကို ေျပာတယ္ ။

" သင္ဟာ သင့္လက္မအရြယ္အစားေလာက္ စိန္တစ္လံုးကို ပိုင္ဆိုင္ရရင္ သင့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ျမိဳ႕ တစ္ခုရွိလာလိမ့္မယ္ သင္ဟာ သင့္ လက္သီးဆုပ္အရြယ္အစားေလာက္စိန္တစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ရရင္ သင့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ႏုိင္ငံရွိလာလိမ့္မယ္ " အဲဒီလိုေျပာျပီး ပညာရွိ အဖိုးအိုဟာ လယ္သမားဆီကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္ ။

အဲဒီညမွာ လယ္သမားဟာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ သူဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ဘူး ျပီးေတာ့ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းေတြဟာလည္းသူ႔ဆီကေနအေ၀းကိုထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္ ။ သူဟာ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ဘူး ..အဲဒီလိုပဲ သူဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့တဲ့အတြက္ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေတာ့ဘူး ။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ သူဟာ သူ႔လယ္ေတြကို အငွားခ်ထားဖို႔သေဘာတူညီမႈလုပ္ခဲ့ျပီး သူ႔မိသားစုကိုေခၚေဆာင္လို႔ စိန္ေတြရွာဖို႔သူဟာ ထြက္ခြာခဲ့တယ္ ။ အာဖရိက နယ္ပယ္ေဒသ အားလံုးကို သူ လိုက္ရွာပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔လယ္သမားဟာ ဥေရာပေဒသေတြအထိပါေရာက္လာျပီး ရွာေပမယ့္ မေတြ႔ခဲ့ျပန္ဘူး ။ သူ စပိန္ႏုိင္ငံကိုေရာက္လာတဲ့အခါ သူ႔မွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ ေငြေၾကး အေျခအေနေရာ အေတာ္ေလးကို ခ်ိဳ႕တဲ့ေနခဲ့ပါျပီ ။

သူဟာ စိတ္ဓါတ္ေတြအၾကီးအက်ယ္ က်ျပီး သူ႔ကိုယ္သူ ျမစ္ထဲခုန္ဆင္းျပီး သတ္ေသဖို႔ေလာက္အထိ အေတြးေတြ၀င္လာခဲ့တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူဟာ သူ႔နဂိုေနရာေလးကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔လယ္ေတြကို အငွားလုပ္ေနတဲ့သူဟာ လယ္ေတြအလယ္ကေန ျဖတ္စီးေနတဲ့စမ္းေခ်ာင္းေလးဆီကေန ေရေတြကို ပံုးနဲ႔ယူျပီး လယ္ေတြကို ေရ ေလာင္းေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္စမ္းေခ်ာင္းေလးကိုျဖတ္ျပီးေတာ့ နံနက္ခင္းရဲ႕ေနေရာင္ဟာ ေက်ာက္တံုးေတြေပၚ ျဖာက် ေနလွ်က္ရွိျပီး ေရာင္စဥ္ေတြဟာ သက္တံ တစ္စင္းလိုျဖစ္ေပၚေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။

လယ္သမားက ဒီျမင္ကြင္းေလးဟာ အရမ္းကိုၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔လယ္သမားဟာ သက္တံေလးက်ဆင္းေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးေလးကို ေကာက္ယူျပီး အိပ္ခန္းထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္တယ္ ။ ေန႔လည္ေရာက္လာတဲ့အခါ ပညာရွိအဖိုးအိုျပန္ေရာက္လာျပီး အေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့ေက်ာက္တံုးေလးကိုေတြ႔ျမင္ခဲ့တယ္ ။ သူက အငွားလယ္သမားကိုေမးလိုက္တယ္ " အရင္လယ္သမား Hafiz ျပန္ေရာက္ျပီလား " အငွားလယ္သမားကျပန္ေျဖတယ္ " ဟင့္အင္းမေတြ႔မိပါဘူးဘာလို႔ေမးတာလဲ "

အဖိုးအိုကျပန္ေျဖတယ္ " ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဒါဟာ စိန္တစ္ပြင့္ပဲေလငါ လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါ အဲဒီလူကို အျမဲမွတ္မိေနတတ္တယ္ " အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုင္ရွင္လယ္သမားဟာ အိမ္ထဲကထြက္လာျပီး အဖိုးအိုကေတြ႔သြားခဲ့တယ္ ။ အဖိုးအိုက လယ္သမားကိုျပံဳးျပလိုက္ျပီး " မင္း စိန္ေတြရွာေတြ႔ခဲ့ျပီလား " လယ္သမားက ျဖည္းညွင္းစြာ ေခါင္းခါလိုက္တယ္ ။

အဖိုးအိုကျပံဳးလိုက္ျပီး " ဒါဟာ စိန္ပြင့္ေတြေလ " ေက်ာက္တံုးကို လက္ညွိဳးထိုးျပလိုက္တယ္ ။ အဲဒီအခါ ေဘးက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့အငွားလယ္သမားက ၀င္ေျပာလိုက္တယ္ " ဟင့္အင္းမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးအဖိုး ဒီေက်ာက္တံုးက ကၽြန္ေတာ္စမ္းေခ်ာင္းထဲကေန ဆယ္ထားတဲ့ေက်ာက္တံုးေလးပါ စိန္မဟုတ္ပါဘူး " " ကဲဒါဆိုလာ ငါျပမယ္ " ဆိုျပီး သူတို႔ဟာစမ္းေခ်ာင္းေလးဆီထြက္ခြာသြားၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေက်ာက္တံုးအနည္းငယ္ကို နမူနာအျဖစ္ယူျပီး စိန္အစစ္ေတြဟုတ္မဟုတ္ သုေတသနေတြလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ ။

အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတဲ့ျဖစ္ရပ္က အဲဒီေက်ာက္တံုးေလးေတြဟာ စိန္ပြင့္ေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။ လယ္သမားဟာ ဒီလယ္ ဧက တစ္ခုလံုးကို စိန္ေတြနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားတယ္ဆိုတာ နားလည္သြားတယ္ ။ အဖိုးအိုက လယ္သမားကို ၾကည့္ျပီး စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္ ။

" သင္ဟာ စိန္ေတြရွိရဲ႔သားနဲ႔ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစစ္ ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရ သင္ပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ တိုင္းျပည္ေလးကို သင္မျမင္ရေသးပဲကိုး " ဆိုျပီး ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္ ။

from သက္တန္႔ခ်ိဳ

ခေရာင္းလမ္းကိုျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း

ဟိုးေရွးေခတ္ ရြက္သေဘာၤႀကီးေတြနဲ႔ ပင္လယ္ခရီးကို ကူးသန္းသြားလာတဲ႔ေခတ္က တစ္ေန႔မွာ . . ပင္လယ္ထဲမွာ သေဘၤာတစ္စင္းဟာ မုန္တိုင္းမိေနပါတယ္။ ဒီအခါမွာ သေဘၤာကပၸတိန္က သေဘၤာသား လူငယ္တစ္ဦးကို ရြက္တိုင္မႀကီးေပၚတက္ၿပီး (ျဖဳတ္ပစ္မွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္႔) ရြက္ႀကိဳးတစ္ခုကို ျဖဳတ္ခ်ုင္တယ္။ ေလက သိပ္ထန္ေနေပမယ္႔ သေဘၤာသားလူငယ္ဟာရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔သြက္သြက္လက္လက္ပဲ ရြက္တိုင္မႀကီးေပၚေရာက္ေအာင္ တက္သြားၿပီး ရြက္ႀကိဳးကို ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ ျဖဳတ္ၿပီးလို႔ ျပန္ဆင္းဖို႔ ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ . . . သေဘၤာတစ္ခုလံုးဟာ ေဒါသထန္ေနတဲ႔လိႈင္းေလေတြထဲမွာ ရပ္တည္ရာမရ လူးလိမ္႔ေနတာ ျမင္ရတယ္။
ဒါကို အေပၚစီးကေန ျမင္ေနရေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒီလူငယ္မွာ သတၲိေတြ၊ ခြန္အားေတြ ဆုတ္သြားၿပီး ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ မူးမုိက္ ေမ႔ေျမာသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚက သူ႕သူငယ္ခ်င္းဆီ လွမ္းၿပီး “ေဟ႔ … ငါေတာ႔ လိမ္႔က်ေတာ႔မယ္၊ လုပ္ပါအံုး” လို႔ ေအာ္ေျပာတယ္။
ဒီအခါမွာ ကုန္းပတ္ေပၚက သူ႕သူငယ္ခ်င္းက “ေအာက္ကို မၾကည့္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ငံု႔ၾကည့္မေနနဲ႔၊ အေပၚကိုပဲၾကည့္” လို႔ တအားကုန္ လွမ္းေအာ္ၿပီး သတိေပးတယ္။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းသတိေပးတဲ႔အတိုင္း သေဘၤာသားလူငယ္ဟာ အေပၚကိုပဲၾကည့္ဖို႔ မ်က္ႏွာမူထားတယ္။ ဒီအခါမွာ ေအာက္က မူးေ၀ ထိတ္လန္႔စရာ ျမင္ကြင္းေတြကို မျမင္ရေတာ႔ စိတ္သက္သာရာ ရလာတယ္။ စိတ္ၿငိမ္လာတယ္။ အားမာန္သတၲိေတြလဲ ျပန္၀င္လာတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သေဘၤာသားလူငယ္ဟာ ရြက္တိုင္မႀကီးေပၚကေန သတိ ၀ီရိယထားဆင္းရင္း သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကို ေအာင္ျမင္စြာပဲ ေရာက္လာတယ္တဲ႔။

ဒီလိုပါပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘ၀မွာ အဆင္မေျပႏိုင္တာေတြ၊ က်ရႈံးတာေတြ၊ ေမွ်ာ္လင္႔သလို ျဖစ္မလာတာေတြကို ေတြ႕ျမင္ဆံုဆည္းေနရတဲ႔အခါမွာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြ ကုန္သြားတတ္ပါတယ္။ အားမာန္သတၲိေတြ ေလ်ာ႔က်သြားတတ္ပါတယ္။
“ငါေတာ႔ ဒီအေျခအေနက ေက်ာ္ႏိုင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ပါၿပီ၊ ရႈံးပါၿပီ၊ ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ ၿပီးပါၿပီ” ဆိုတဲ႔ အားေလ်ာ႔မႈေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလို အားေလ်ာ႔စရာေတြကိုပဲ ျပန္ၾကည့္ေန .. ငံု႕ၾကည့္ေနရင္ေတာ႔ ပိုပိုၿပီး အားေလ်ာ႔မိ၊ စိတ္ပ်က္မိတာက လြဲလို႔ ဘာေအာင္ျမင္မႈမွ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီေတာ႔ဘယ္လို အဆင္မေျပတာေတြနဲ႔ဘဲ ႀကံဳေနႀကံဳေန …ဒါေတြကို ျပန္ျပန္ ငံု႔ၾကည့္မေနဘဲ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႔၊ ျမင္႔ျမင္႔မားမား ခ်မွတ္ထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီကိုပဲ ေမာ္ၾကည့္ၿပီး ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ … အေပၚကိုပဲၾကည့္ၿပီး သတိ၀ီရိယေတြနဲ႔ လုပ္သင္႔တာေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔ လိုမွာပါပဲ။

နႏၵာသိန္းဇံ၏ ခေရာင္းလမ္းကိုျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း  စာအုပ္မွ

Complete list of Facebook Chat Emoticons facebook emoticons ေတြပါ။

 facebook emoticons ေတြပါ။
အသံုး၀င္မွာပါ။

While playing with Facebook Chat I wondered if it supported emoticons. Turns out it does. But when I tried the >:-) emoticon (a 'devil') and saw it printed as boring text, I wondered, "what smilies does facebook actually support?"
So with the help of Safari and some javascript hacking I present to you a complete list of facebook emoticons.

smile

:-) :) :] =)

frown

:-( :( :[ =(

tongue

:-P :P :-p :p =P

grin

:-D :D =D

gasp

:-O :O :-o :o

wink

;-) ;)

glasses

8-) 8) B-) B)

sunglasses

8-| 8| B-| B|

grumpy

>:( >:-(

unsure

:/ :-/ :\ :-\

cry

:'(

devil

3:) 3:-)

angel

O:) O:-)

kiss

:-* :*

heart

<3

kiki

^_^

squint

-_-

confused

o.O O.o

upset

>:O >:-O >:o >:-o

pacman

:v

curly lips

:3

robot

:|]

Chris Putnam

:putnam:

Shark

(^^^)

Penguin

<(")

42

:42:

Thumb

(Y) (y)

 

 

 

 

 

 

တန္ဖိုးထားအပ္ေသာအရာမ်ား

ေအဒီ-၇၉  ခုႏွစ္တြင္  အီတလီကၽြန္းဆြယ္  ေတာင္ပိုင္း  ေနပဲလ္(စ)  ပင္လယ္ေကြ႔အနီးရွိ  ဗီဆူး
ဗီးယပ္(စ) မီးေတာင္ႀကီး ေပါက္ကြဲသည္။ မီးေတာင္မွ ထြက္လာသည့္ ေခ်ာ္ရည္ေခ်ာ္ျမွဳပ္ တို႔ေၾကာင့္ အနီးရွိ
ပြန္ပီၿမိဳ႕ႀကီး  ပ်က္စီးခဲ့သည္။  မီးေတာင္ေပါက္၍  တစ္ၿမိဳ႕လံုးေဘးလြတ္ရာ  ေျပးလႊားတိမ္းေရွာင္ၾကစဥ္
အေစာင့္စစ္သည္ တစ္ ဦးသည္ ဘယ္သို႔မွ မထြက္ခြာ ၊ မိမိတာဝန္ က်ရာ ေနရာမွာပင္ လံုျခံဳေရးတာဝန္ကို
ဆက္၍ ထမ္းေဆာင္ ေန သည္။ တစ္ၿမိဳ႕လံုး ေခ်ာ္ရည္ေတြ ဖံုးသြားသည့္ အခါ၌ ၿမိဳ႕ေစာင့္ စစ္သားသည္
သူ႔ေနရာ၌ပင္ က်ဆံုး က်န္ရစ္ သည္။
စစ္သည္၏  ခႏၶာကိုယ္  အေသြးအသားတို႔မွာ  သူ႔အား  ဖံုးလႊမ္းခဲ့သည့္  ေခ်ာ္ရည္ေခ်ာ္ခဲမ်ား
ျပာမႈန္ျပာစ မ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုစဥ္ကာလ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၉၀၀
ေက်ာ္က သူ ဆင္ ယင္ ခဲ့သည့္ သံခေမာက္၊ ခ်ပ္ဝတ္အက်ႌႏွင့္ သူစြဲကိုင္သည့္ လွံရွည္တို႔မွာ ေနပဲလ္(စ)
ၿမိဳ႕ရွိ  ျပတိုက္  တစ္ခုတြင္  ျပသထားဆဲ  ျဖစ္ရာ  သည္အမွတ္တရ  ပစၥည္းမ်ား  ႏွင့္အတူ  သူ၏  ဝိညာဥ္
သူ၏စိတ္ဓာတ္တို႔တို႔ ဆက္လက္ ရွင္သန္လ်က္ ရွိသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ပြန္ပီၿမိဳ႕ေစာင့္ စစ္သား၏ လုပ္ရပ္
ကို စူးစမ္းဆင္ျခင္သည့္အခါ သူ၌ အဓိက ခ်ီးက်ဴးရမည့္ အရာသည္ သူ၏ တာဝန္သိစိတ္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ေတြ႔ရွိရသည္။

၂၁ ရာစုႏွစ္ႀကီး ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ တည္ပါေစ

ဘာလိုလိုႏွင့္ ၂၁ရာစုထဲ တကယ္ေရာက္ေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က ကမာၻႀကီး သည္
ေလာက္ၾကာၾကာ  ခံလိမ့္မည္ဟု  လံုးဝမထင္ခဲ့။  ႏ်ဴကလီးယားစစ္ႀကီးျဖစ္ကာ  ကမာၻႀကီး  မၾကာမီ
ပ်က္စီးမည္  ဟူ၍ပဲ  ေခါင္းထဲစြဲေနခဲ့သည္။  ကမာၻစစ္ႀကီး  ျဖစ္မည္။  ႏ်ဴးကလီးယားဗံုးေတြ  ႀကဲခ်
ၾကမည္။ တစ္ကမာၻလံုး ေသမည္။ ငါလည္း ဘယ္လြတ္ပါ့မလဲ။ ကံဆိုးေလစြ။ လူသားမ်ိဳး ျပဳတ္ခါနီး
အခ်ိန္က်မွ  ကပ္ၿပီး  လူလာျဖစ္ရတဲ့ငါ။  အဲသည္အေတြးက  ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ  ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ႀကီးစိုးခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမွန္းသိစ အ႐ြယ္မွာ လူႀကီးေတြ မၾကာခဏ ေျပာတတ္သည့္ ကိုယ္ေတြ႔
ျဖစ္ရပ္မ်ားက၊ စစ္ႀကီးတုန္းက အေၾကာင္း။ ကမာၻတစ္လႊားက လူေတြသည္ ဘာအတြက္မွန္း မသိ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားပမ္းစား သတ္ခဲ့ၾကသည္တဲ့။ အဂၤလိပ္ ဆို
တာ၊ ဂ်ပန္ဆိုတာေတြ တို႔ဆီေရာက္လာၿပီး သတ္ၾက ေသၾက။ တို႔ေတြလည္း ၾကားက ေသေၾက
ပ်က္စီးၾက။
သတင္းစာေလး  ဘာေလး  ဖတ္တတ္လာေတာ့  ေၾကာက္ခမန္းလိလိ  ၾကားသိရသည္က
အဏုျမဴဗံုးအေၾကာင္း၊  ဟီ႐ိုရွီးမားအေၾကာင္း။  ဗံုးႀကီးတစ္လံုးတည္းနဲ႔  ေသလိုက္ၾကတဲ့လူေတြ။
သည့္ေနာက္မွာေတာ့  အဏုျမဴဗံုး  အႀကီးစား  ႀကီးေတြ၊ဟိုက္ဒ႐ိုဂ်င္ဗံုး  အႀကီးစားႀကီးေတြ  ေျမ
ေအာက္မွာ၊ ေရေအာက္မွာ၊ ေလထဲမွာ ေဖာက္ခြဲစမ္းသပ္ ေနၾကပံု အေၾကာင္း။ အဲသည္ေနာက္
တိုက္ခ်င္းပစ္  ဒံုးပ်ံႀကီးေတြ၊  ဧရာမ  ဗံုးႀကဲေလယာဥ္ႀကီးေတြ၊  သမုဒၵရာ  ေရေအာက္မွာ  တိတ္တ
ဆိတ္ ေ႐ြ႕လ်ားေနသည့္ ႏ်ဴကလီးယား ဒံုးယာဥ္တင္ ေရငုပ္သေဘၤာႀကီးေတြအေၾကာင္း။
လူေတြကဒါႀကီးေတြႏွင့္ ဘာလုပ္ၾကဦးမည္လဲ။
ဒါေတြႏွင့္ လုပ္မည့္အရာ တစ္ခုတည္းပဲ ရွိပါသည္။
ေသၾကသတ္ၾကမည္ေပါ့။
အစဥ္အဆက္ လူေတြလုပ္ခဲ့ၾကတာေတြပဲၾကည့္။
ပံုျပင္ေတြထဲမွာ  ခုနစ္ျပည္ေထာင္မင္းေတြ  စစ္ခင္းသည့္အေၾကာင္း  ဖတ္ဖူးၾကမည္။

ကေလးကို သာမန္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္နည္း

ကပါ။ကပါ။

ဒါေလးအရမ္းေကာင္းလို႔ http://www.99sanay.com/ ကူးယူေဖာ္ျပလုိက္တာပါ။မိဘတို္င္း သိသင့္ပါတယ္။

ဖခင္တစ္ဦးရဲ႕ အသိေပးခ်က္ ၁၈ခ်က္

(၁) သင့္မွာရွိတဲ့အိပ္မက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ခ်င္မွ ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့မယ္။ သင့္စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ျဖစ္ေျမာက္ဖို႔ ကေလးကိုအစားထိုး မခိုင္းေစပါနဲ႔။ ဒါဟာ သင့္စိတ္ကူးအိပ္မက္ပါ... ကေလးရဲ႕စိတ္ကူးအိပ္မက္မဟုတ္ပါဘူး။


(၂) ကေလးနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါ ထိုင္ခ်ၿပီးမွ ေျပာပါ။

(၃) ကေလးေတြ ေဆာ့ကစားတဲ့အခါ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကားက ျပႆနာ/အခက္အခဲကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းပါေစ။

(၄) ကေလးနဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေဆာ့ကစားပါ။ သူ႔ရဲ႕ကစားနည္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စရာေကာင္းေနေနေပါ့။

(၅) ပံုျပင္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကေလးတစ္လွည့္၊ သင္တစ္လွည့္အတူ ဖတ္ရႈပါ။

(၆) လစဥ္လတိုင္း ကေလးနဲ႔အတူ စာအုပ္ဆိုင္တစ္ခါပတ္ပါ။ တစ္ခါပတ္ရင္ ႏွစ္နာရီအထက္ၾကာပါေစ။

တံငါသည္ကို သတိရသည္

တစ္ေန႔ ၿမိဳ႕လယ္႐ုံးႀကီး တစ္႐ုံးမွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာၿပီး ျပန္ဆင္း
အလာ ေအာက္ထပ္႐ုံး အဝင္ဝမွာ ထိုင္ေနသူ တစ္ေယာက္က အနီးသို႔ ခ်ည္းကပ္လာၿပီး ေျပာ
သည္။“အကိုေရ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ မေသာက္ရေသးဘူးဗ်တဲ့”။
ဟာ ကၽြန္ေတာ္အံ့အားသင့္ သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ လက္ဖက္ရည္ ယဥ္ေက်းမႈက
အေတာ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္သန္တိုးတက္ေနပါကလား။
တေလာကလည္း........................ ထားပါေတာ့ေလ..... ဒါေတြအေသးစိတ္ ေျပာမေန
ခ်င္ပါ။
ယခုကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုသည္က လက္ဖက္ရည္ဖိုး ေတာင္းတတ္ေသာ တံခါးမွဴးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔
ရတိုင္း တံငါသည္ကို ကၽြန္ေတာ္သတိရသည့္ အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တံငါသည္
ႏွင့္ နန္းေတာ္ေစာင့္ တံခါးမွဴးအေၾကာင္း ပံုျပင္ရွိသည္ မဟုတ္လား။
အမ်ားသိၿပီးသား ပံုျပင္ကို ျပန္ေျပာရတာ အားနာပါသည္။ သို႔ေသာ္ဝိုးတိုးဝါးတား ျဖစ္ေနသူ
မ်ား ျပန္ၿပီး သတိရေအာင္ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာပါရေစ။
တစ္ခါတုန္းက  ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးမွာ  ပထမဆံုး  ရင္ေသြးရတနာ  ေမြးဖြားလာေတာ့  ဝမ္း
ေျမာက္ဂုဏ္ယူသည့္ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ အနီးဝန္းက်င္ တိုင္းျပည္မ်ားမွ ရွင္ဘုရင္မ်ား၊ ၿမိဳ႕စား ႐ြာ
စားႏွင့္ အျခားဂုဏ္သေရရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ဖိတ္ၾကားကာ ဧည့္ခံပြဲႀကီးတစ္ရပ္ က်င္းပရန္ စီစဥ္သည္။
ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအား  အလွ်ံပယ္  တည္ခင္းေကၽြးေမြးႏိုင္ရန္အတြက္  ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုယ္တိုင္
အနီးကပ္ ႀကီးၾကပ္ကာ ေစာေစာစီးစီး ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ ခ်က္ျပဳတ္ေစသည္။ ငါးဟင္းလ်ာ တခုကို
သာ လတ္ဆတ္ခ်ိဳၿမိန္မႈ ရွိေစရန္အတြက္ ပြဲေတာ္က်င္းပမည့္ရက္ မတိုင္မီေန႔တြင္ ဖမ္း၍ရသည့္ ငါး
ကိုမွ ခ်က္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။
သို႔ေသာ္ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အဲသည္ေန႔တြင္ ေလႀကီးမိုးႀကီး က်ကာ ပင္လယ္သို႔ မည္သူမွ်
ငါးဖမ္းမထြက္ႏိုင္ဘဲ ရွိေလသည္။ နန္းေတာ္က တည္ခင္းသည့္ ဧည့္ခံပြဲမဟာမွာ ငါး ဟင္းလ်ာေလး
တစ္ပြဲပင္ မပါဘူးဆိုလွ်င္ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ သိကၡာက်ေတာ့မည္ဟု ရွင္ဘုရင္ စိတ္ဓာတ္က်
ကာ  မိႈင္ေတြ၍  ေနသည့္အခိုက္  တံခါးမွဴးက  ဧည့္သည္တစ္ေယာက္  ေရာက္လာေၾကာင္း  လာ
ေရာက္ အေၾကာင္းၾကားသည္။
ဧည့္သည္က  တံငါသည္။  ပိုက္ကြန္ကို  ထမ္းလ်က္။  ပိုက္ကြန္ထဲမွာ  ဧရာမငါးႀကီး  တစ္
ေကာင္။ ရွင္ဘုရင္ပြဲေတာ္ အတြက္ ငါးအေရးတႀကီး လိုေနသည္ ၾကားသျဖင့္ သူမ်ားမထြက္ရဲသည့္
ပင္လယ္ထဲ စြန္႔စြန္႔စားစား ထြက္ကာ ငါးသြားရွာ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ရွင္ဘုရင္ ဝမ္းသာအံ့ၾသကာ စားဖိုမွဴးအား ငါးဟင္းလ်ာ ခ်က္ခ်င္း ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေစဟု
အမိန္႔ေပးၿပီးေနာက္ သည္ေလာက္ေတာ္သည့္ တံငါသည္ကို ဆုေတာ္လာတ္ေတာ္ ခ်ီးျမွင့္ဦးမွဟု
ဆိုကာ ႏွစ္သက္ရာဆုကို ေတာင္းေစသည္။ တံငါသည္က သူ႔အားႀကိမ္ဒဏ္ အခ်က္တစ္ရာ ခ်ီးျမွင့္
ေတာ္မူပါဟု ဆိုသည့္အခါ ဘုရင္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ အင္း...... ခမ်ာ ေခါင္း
သိပ္မေကာင္းရွာဘူးထင္တယ္။ ၿပီးမွ ၾကည့္စီစဥ္တာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူေတာင္းတာ 
 ေပးရမွာပဲဟု ေတြးကာ လက္မ႐ြံ႕ ႀကိမ္ဆရာအား နာေအာင္မရိုက္နဲ႔ကြဟု ညႊန္ၾကားၿပီး ႀကိမ္ဒဏ္
ဆုကို ခ်ီးျမွင့္၏။
ႀကိမ္ဆရာက ႀကိမ္ဒဏ္တစ္ရာဆုကို ခပ္သာသာ ခ်ီးျမွင့္၍ အခ်က္ငါးဆယ္ အေရာက္တြင္
တံငါသည္က  ခဏရပ္ပါဦး ဆိုသျဖင့္ ရပ္ေပးရသည္။  တံငါသည္က“ကၽြန္ေတာ္က  ငါးဆယ္ဆို
ေတာ္ပါၿပီ။ က်န္တဲ့ငါးဆယ္ကို ကၽြန္ေတာ္နန္းေတာ္ေစာင့္ တံခါမႈးကို ေပးပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးထား
တာရွိလို႔ သူ႔ကိုပဲဆက္ရိုက္ပါ” ဟု ဆိုသည့္အခါ ႀကိမ္ဆရာ နားမလည္ႏုိင္ျဖစ္ကာ ရွင့္ဘုရင့္ထံ
ေျပး၍ တင္ျပသည္။ ရွင္ဘုရင္ လိုက္လာၿပီး တံငါသည္အား ေမးေတာ့ သူပင္လယ္ထဲ ထြက္ဖမ္းၿပီး
ငါးရ၍ နန္းေတာ္သို႔ ပို႔ရန္အလာ နန္းေတာ္မွာ ငါးအသည္းအသန္ လိုေနတာသိေသာ တံခါးမွဴးက
ဂိတ္ဝမွဆီး၍  တားထားေၾကာင္း ရွင့္ဘုရင့္ထံမွ ရမည့္ဆုလာတ္ကို သူ႔အား တစ္ဝက္ခြဲေပးမွ နန္း
ေတာ္ေပၚ  တက္ခြင့္ျပဳမည္  ဆိုသျဖင့္  ေပးပါမည္ဟု  ကတိေပးခဲ့ေၾကာင္း၊  ယခု  ထိုကတိအတိုင္း
ႀကိမ္ဒဏ္အခ်က္ ငါးဆယ္ကို တံခါးမွဴးအား ခ်ီးျမွင့္ေပးပါရန္ ေမတၲာရပ္ခံျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းလင္း
ေလွ်ာက္ထားသည္။
ရွင္ဘုရင္ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားကာ တံခါးမွဴးအား ႀကိမ္ဒဏ္အခ်က္ ငါးဆယ္
ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝႀကီး ခ်ီးျမွင့္ရန္ ႀကိမ္ဆရာကို ညႊန္ၾကားၿပီး ၊ႀကိမ္ဒဏ္ခံယူ အၿပီးတြင္ ရာထူးမွ ဖယ္
ရွားလိုက္သည္။ တံငါသည္ကိုမူ ဆုေတာ္ေငြ ထိုက္တန္စြာခ်ီးျမွင့္ၿပီး ပြဲေတာ္ႀကီး တြင္လည္း အထူး
ဧည့္သည္ေတာ္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ ဆင္ႏႊဲသံုးေဆာင္ေစေလသည္ ဟူသတတ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးၿပီး ေခါင္းထဲစြဲေနေသာ အဲသည္ပံုျပင္ကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ထုတ္ေဝ
သည့္ ပံုျပင္စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရေတာ့ တို႔တံငါသည္ အေတာ္ခရီးေပါက္
ေန ပါကလားဟု ဝမ္းသာသြာမိသည္။ စာအုပ္ကJoanna Cole ၏Best- Loved Folktales of the World။
ႏိုင္ငံတကာမွ အထင္ရွားဆံုး ရိုးရာပံုျပင္ေပါင္း ၂၀၀ တိတိကို ေ႐ြးခ်ယ္စုစည္းထားသည့္
အဲသည္ စာအုပ္ထဲတြင္ ျမန္မာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ပါဝင္ရာ ၄င္းမွာ တံငါသည္ႏွင့္ တံခါးမွဴး( The 
Fisherman and the Gatekeeper) ပံုျပင္ ျဖစ္ေနသည္။
သည္ပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ကာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ စဥ္းစားသူက ဘယ္လို ေကာက္ခ်မ်ိဳးေတြ ခ်
မည္လဲ၊  ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။  သည္ပံုျပင္မွာ  အဓိက  ဇာတ္ေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ပါသည္။  တံငါ
သည္ႏွင့္ တံခါးမွဴး။ တံငါသည္က ဇာတ္လိုက္ ၊ တံခါးမွဴးက ဗီလိန္။
တံခါးမွဴး၏ လကၡဏာက ရွင္းရွင္းေလး၊ လာသမွ်လူဆီက ဂိတ္ေၾကးေတာင္းမည္။ မရလွ်င္
ဝင္ခြင့္မေပး၊ သူ႔အားလခ ရိကၡာ ေပးထားသည့္ ရွင္ဘုရင္၏ အေရးကိစၥကိုလည္း သူမေထာက္
ထား။ ေလာဘႀကီးေသာ အမႈထမ္းဆိုးတို႔၏ ေယဘုယ်စရိုက္လကၡဏာ။
တံငါသည္ကေတာ့ ေယဘုယ်မဟုတ္။ ထူးျခားသည္။ တံခါးမွဴးေတြ ေနရာတကာမွာ ေတြ႔ရ
ႏိုင္ေသာ္လည္း သည္တံငါသည္မ်ိဳးကေတာ့ ခဏခဏ ေတြ႔ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ စင္စစ္ သူ၏ ထူး
ျခားေသာ  အျပဳအမူေၾကာင့္  သည္ပံုျပင္က  စိတ္ဝင္စားစရာ  ျဖစ္လာရသည္။  မဟုတ္ေသး၊  သူ႔
ေၾကာင့္ပင္ သည္ပံုျပင္ ျဖစ္ေပၚရသည္ဟု ဆိုရလိမ့္မည္။
တိုတိုေလး ေရးထားသည့္ အထဲမွာပင္ သူ႔အရည္အေသြးႏွင့္ သူ၏ ထူးျခားေသာ  စရိုက္
လကၡဏာေတြကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ဘာေတြလဲ.. 
ဦးစြာပထမ  သည္လူသည္  တံငါသည္မ်ားထဲမွ  မေခေသာ  ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူသည္ငါးဖမ္း ကၽြမ္းက်င္သည္။ အလုပ္၌ လာတ္ျမင္တတ္သူ ျဖစ္၍ လိုအပ္လွ်င္ စြန္႔စားေဆာင္
႐ြက္ရန္လည္း ဝန္မေလးသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နန္းေတာ္မွာ ငါးအေရးတႀကီး လိုေနေၾကာင္း သူ
သိရသည့္ အခါ မုန္တိုင္းက်ေနေသာ ပင္လယ္ျပင္သို႔ထြက္၍ ငါးရေအာင္သူရွာသည္။
ေစ်းေကာင္းေကာင္းရမည့္ ငါးကို နန္းေတာ္ထဲ သြားေရာင္းသည့္ အခါ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ သူ႔
အၾကားမွာ လာတ္စားတတ္သည့္ တံခါးမွဴးက အတားအဆီး တစ္ခုအျဖစ္ ေပၚလာသည္။ ေတာ္႐ံု
လူဆိုလွ်င္ေတာ့ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနန္း ၊ သည္လူ႔ကိုပဲ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ေပါင္းကာ တတ္
ႏိုင္သမွ် အသက္သာဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေစ်းညွိႏိွဳင္းၿပီး သူ႔စားပြဲကို ျဖတ္သန္းမည္ေပါ့။ သည္ေနရာမွာ
တံငါသည္၏ စိတ္ဓာတ္တစ္ခု ေပၚလာသည္။
ေစ်းေကာင္းရမည့္ အခ်ိန္ စြန္႔စားၿပီး ငါးရွာခဲ့တာမွန္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ပစၥည္းကို တန္
ရာတန္ဖိုး ရဖို႔အတြက္ သူ႔တစ္ပါးအား ေအာက္က်ိဳ႕ ရတာမ်ိဳး သူဝါသနာမပါ။ မဟုတ္မတရား လုပ္
တာမ်ိဳးကိုလည္း သူ နည္းနည္းမွ် သည္းမခံႏိုင္။ ဒါမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ တျပားမွ မရရင္ ေနပေစကြာဟု သူ
သေဘာထားသည္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့  သည္လူ႔စိတ္ဓာတ္ကို  အစြန္းေရာက္သည္ဟု  ဆိုခ်င္ဆိုမည္။  ကိုယ့္ကိစၥ
ၿပီးေအာင္  အေတာ္အတန္  ေလွ်ာ့တန္တာ  ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ဟု  ေျပာခ်င္ေျပာမည္။  ကၽြန္ေတာ္
ကေတာ့ သည္လူ႔စိတ္ဓာတ္ကို သေဘာက်သည္။
သူကညစ္ေသာ တံခါးမွဴးကို ေကာင္းၿပီ။ သေဘာတူသည္၊ တစ္ဝက္ ရေစရမည္ဟု ကတိ
ေပးၿပီး နန္းေတာ္ထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ ေတြ႔ၿပီး ဆုလာတ္သပၸကာ ကိစၥၾကားရသည့္ အခါ
မွာလည္း  သူစိတ္ေျပာင္းမသြား။  ေငြကို  သူမလိုခ်င္၊  ဟိုလူ႔ကိုသာ  ပညာေပးခ်င္ေနသည္။  ထို႔
ေၾကာင့္ ဆုေငြအျဖစ္ ႀကိမ္ဒဏ္တစ္ရာ သူေတာင္းသည္။
အာဃာတႀကီးတဲ့လူပဲဟု မွတ္ခ်က္ခ်သူက ခ်ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔ကို လြန္ကဲ
သည္ မထင္။ သည္ေလာက္ေတာ့ ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ၿပီး သူ႔ အာဃာတႏွင့္ သူ႔လက္
စားေခ်လိုစိတ္မွာ ဟာသဓာတ္ခံေလး ပါေနတာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူ႔
လုပ္ရပ္သည္ လက္စားေခ်ေသာ သေဘာထက္ ပညာေပးေသာ သေဘာ ပို၍ သက္ေရာက္ သြား
သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္။
ေခြးမသား၊  သိေရာ့ေပါ့ကြာဟု  စိတ္ထဲက  ႀကိမ္းကာ  က်ိတ္၍ျပံဳးေနမည့္  တံငါသည္၏
မ်က္ႏွာကို  ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေယာင္သည္။  သည္လူက  ဟာသရွိသည္။  တခၤဏုပၸတၱိဥာဏ္လည္း
ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ အတည္ေပါက္ ေနာက္တတ္သည့္ အေလ့အထ ရွိသူမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္
သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္အသား အနာခံကာ ႀကိမ္ဒဏ္ တစ္ဝက္ခြဲေပးမည့္ ဉာဏ္မ်ိဳး သူ႔
ေခါင္းထဲက လွ်ပ္တစ္ျပက္ ထြက္ေပၚျခင္းျဖစ္သည္။
ဉာဏ္က နည္းနည္းေနာေနာ ဉာဏ္မဟုတ္။
ငါ့ျမင္းစီးတဲ့အေကာင္ သိေရာေပါ့ကြာ၊ သူ႔ေလွငါဖိေလွာ္မယ္ဆိုေသာ တျခားပုံျပင္ တစ္ပုဒ္
ထဲက ပုဂၢိဳလ္၏ တံုးလြန္းသျဖင့္ ရယ္ရေသာ ကလဲ့စားဉာဏ္မ်ိဳးႏွင့္ေတာ့ ကြာခ်င္တိုင္း ကြာသည္။
ရွင္ဘုရင္သာ ေအးေအးေဆးေဆး စဥ္းစားၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ သည္လူက ျဖတ္ထိုးဉာဏ္အရာမွာ 
ငါ့နန္းေတာ္က မႉးမတ္ပညာရွိေတြထက္ သာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ပဲဟု ေတြးမိကာ ရာထူးရာခံပင္ ခ်ီးျမွင့္
ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္။ ဉာဏ္ေၾကာင့္ ႏွစ္သက္စရာ ဟာသေၾကာင့္ သေဘာက်စရာ။
ၿပီးေတာ့သည္လူသည္  မတရားလုပ္သူကို  လက္တုန္႔ျပန္တာ  မွန္ေသာ္လည္း  ကိုယ့္
အကြက္ ဝင္သည့္အခ်ိန္ တစ္ဖက္လူအား အေသေဆာ္မည္ဟူေသာ သေဘာမ်ိဳးမရွိ။
သူႏွင့္  အလားတူဉာဏ္မ်ိဳးသံုးကာ  တစ္ဖက္သားကို  ရက္ရက္စက္စက္  လုပ္သြားေသာ
အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးႏွင့္  ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက  သူ႔စိတ္ထား  အမ်ားႀကီး  ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေၾကာင္း  သိ
ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ တိုတိုပဲ ေျပာပါမည္။
တစ္ခါတုန္းက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ၾကသည္။ ရွင္ဘုရင္
က“ေမာင္မင္းတို႔ အထဲက ႀကိဳက္တဲ့တစ္ေယာက္က က်ဳပ္ဆီမွာ လိုရာဆုတစ္ခု ေတာင္းပါ။ အဲဒီ
လူကို သူေတာင္းတဲ့အတိုင္း ေပးမယ္။ က်န္တဲ့လူကိုေတာ့ ပထမလူထက္ ႏွစ္ဆေပးမယ္။” ဟု ဆို
လိုက္သည္။
ပညာရွိ ႏွိပ္စက္နည္းျဖင့္ ႏိွပ္စက္လိုက္ျခင္းေပတည္း။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ေလာက္အထိ ႏွိပ္
စက္ခံသြားရသနည္း ဟူသည္က အဲသည္လူႏွစ္ေယာက္၏ စိတ္ဓာတ္ေပၚ၌ မူတည္ခဲ့သည္။
သည္ပံုျပင္ထဲမွ လူႏွစ္ေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္သည္ ေလာဘႀကီးသူျဖစ္၍ က်န္တစ္
ေယာက္က မနာလိုစိတ္ ႀကီးမားသူျဖစ္သည္ဟု ပံုျပင္ဆရာက ႀကိဳေျပာထားပါသည္။
ဘုရင္က ကဲ....ဘယ္သူေတာင္းမလဲဟု ေမးသည့္အခါ သူတို႔ ႐ုတ္တရက္ မေျဖႏိုင္။ ေလာ
ဘသမားက  သူႏွစ္ဆရခ်င္သည္။  မနာလိုသူကလည္း  တစ္ဖက္လူပိုရသြားမွာ  နည္းနည္းေလးမွ်
မလိုလား။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္ေရွ႕မွာ အၾကာႀကီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လႊဲေန၍ မရေတာ့
ေနာက္ဆံုးတြင္ မနာလိုသူက မလႊဲမေရွာင္သာ ေတာင္းရေတာ့သည္။
“ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ့ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ကို ေဖာက္ထုတ္ေပးေတာ္မူပါ ဘုရား” ဟူ၍။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏  တံငါသည္  သည္  အဲသည္လို  မရက္စက္ပါ။  သူ႔ႏွလံုးသားက  ဟိုလူ႔လို
မမည္းေမွာင္  မညစ္ေထးပါ။  သူသည္  မဟုတ္မခံစိတ္ရွိသူ၊  ဉာဏ္ထက္ျမက္သူ  ၊ဟာသဓာတ္ခံ
ရွိသူျဖစ္သည္။
သူ႔အျပဳအမူသည္ ခ်ီးမႊမ္းဖြယ္ျဖစ္သည္။ သူ႔လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အဲသည္အခ်ိန္က လက္ဖက္
ရည္ဖိုးေတာင္းေသာ စားပြဲအေတာ္မ်ားမ်ား သန္႔ရွင္းသြားခဲ့စရာ အေၾကာင္းရွိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တံခါးမႉးမ်ားကို ျမင္တိုင္း တံငါသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

 ေဖျမင့္ တန္ဖိုးထားအပ္ေသာအရာမ်ား စာအုပ္မွ

စိတ္၏ အကြာအေဝး

တစ္ေန႔တြင္ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားကို “လူေတြက ဘာျဖစ္လို႔ ေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာ္ျပီး ေျပာၾကတာလဲ” ဟု ေမးေလသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက အခ်ိန္အၾကာၾကီး စဥ္းစားေနၾကသည္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က “စိတ္တည္ျငိမ္မႈေတြ ေပ်ာက္ကုန္လို႔ ေအာ္တာပါ ဆရာ” ဟု ေျဖသည္။

ဆရာက “ဒါေပမ့ဲ တစ္ဘက္လူက ကိုယ့္ေဘးမွာ ရွိေနတာကို ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔ ဘာလို႔ ေအာ္ေျပာၾကတာလဲ” ဟု ျပန္ေမးသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျဖၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေက်နပ္ေသာ အေျဖကို ဆရာ မရခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆရာက ရွင္းျပသည္။

“လူႏွစ္ေယာက္ စိတ္တို ေဒါသထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဟာ အရမ္းကြာေ၀းေနတယ္။ အဲဒီေ၀းေနတဲ့ အကြာအေ၀းေၾကာင့္ ေအာ္မွ ၾကားႏိုင္မယ္ထင္ျပီး ေအာ္ၾကတယ္။ ေအာ္ေလေလ ေဒါသပိုထြက္ေလေလ၊ ေဒါသထြက္ေလေလ စိတ္ရဲ႔ အကြာအေ၀းဟာ ေ၀းေလေလ၊ စိတ္ကြာေ၀းေလေလ ေအာ္ၾကေလေလပဲ” ဆရာက ဆက္ျပီး….

“လူႏွစ္ေယာက္ သမီးရည္းစားျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္တတ္ၾကလဲ သိလား… အခုလို႔ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရည္းစားျဖစ္ေနသူ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ေတြက အရမ္းနီးေနတယ္။ စိတ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဟာ ထပ္တူနီးနီးက်ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရည္းစားျဖစ္ေနသူ ႏွစ္ေယာက္ဟာ စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ တီးတိုးတီးတိုးပဲ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္အကြာအေ၀း နီးေလေလ၊ ပိုခ်စ္ၾကေလေလ။ ေနာက္ဆံုး စကားေျပာစရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘဲ အမူအရာခ်င္း၊ မ်က္လံုးခ်င္း အခ်စ္ေတြကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္အကြာအေ၀းဆိုတာ လံုးလံုး မရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ထပ္တည္းက်သြားျပီ”

“လူႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခံု၊ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ စိတ္ေတြကို မကြာေ၀းေစနဲ႔။ စိတ္ကြာေ၀းေစတဲ့ စကားမ်ဳိး မေျပာသင့္ဘူး။ စိတ္ေတြေျပၾကမွ စိတ္ရဲ႕ကြာေ၀းမႈ မရွိေတာ့မွ ျပႆနာကို ေျပေျပလည္လည္ ေဆြးေႏြးၾကေပါ့” ဟု ဆရာက ေနာက္ဆံုး ရွင္းျပခဲ့သည္။

 ႏိုင္းႏိုင္းစေနဆိုဒ္မွ ကူးယူတင္ျပအပ္ပါသည္။

ဗင္ဂိုးရဲ႕ နားရြက္ႏွင့္ သုဘာေထရီရဲ႕ မ်က္လံုး

ေမာင္ထြန္းသူရဲ႕ ရမၼက္မီး ဆိုတဲ့စာအုပ္ႀကီးဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ဖတ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကြက္ကေလးတစ္ခုကို ျပန္အာရံုျပဳျဖစ္ရင္း “ ရူးတာ ” လို႔ သူမ်ားမၾကားေအာင္ စိတ္ထဲက ေျပာျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ စာအုပ္က ဗင္ဂိုးရဲ႕အတၳဳပၸတၱိပါ၊ ျပန္သတိရျဖစ္တဲ့ ဇာတ္ကြက္ကေလးက ဒီလိုပါ။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဗင္းဂိုးက ဇိမ္ေဂဟာတစ္ခုကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီဇိမ္ေဂဟာမွာ ရာခ်ယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေတြပါတယ္။ ေကာင္မေလးက ဗင္ဂိုးနားရြက္ကေလးကိုကိုင္ၿပီး ေျပာင္သလိုလိိုနဲ႕ ခ်ီမြမ္းခန္းဖြင့္ပါတယ္။အျမဲလာဖို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ႀကိမ္အသြားမွာေတာ့ ရာခ်ယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက “ ခ်စ္တုန္းပဲလား ” လို႔ေမးပါတယ္။ ဗင္ဂိုးကလည္း “ ခ်စ္တုန္းပါပဲကြယ္ ” လို႔ျပန္ေျဖပါတယ္။ ဒီေတာ့ေကာင္မေလးက ဗင္ဂိုးရဲ႕ နားရြက္ကေလးကို အသာအယာလိမ္ဆြဲၿပီး “ တကယ္ခ်စ္ရင္ သက္ေသျပတဲ့ အေနနဲ႔ ရွင့္ရဲ႕နားရြက္ကေလးကို ေပးမလား” လို႕ ေမးလိုက္ပါသတဲ့။ ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ ဗင္ဂိုးက သူရဲ႕ ညာဘက္နားရြက္တစ္ဖက္ကို သင္တုန္းဓါးနဲ႔လွီးျဖတ္ျပီး ေကာင္မေလးကိုသြားေပးလိုက္ပါသတဲ့။

ဒီဇာတ္ကြက္ေလးကို ျပန္သတိရၿပီး “ ရူးတာ ” လို႔ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ စိတ္ထဲကမေျပာပဲ အသံထြက္ေျပာလိုက္ရင္ စာအုပ္လက္ေဆာင္လာေပးတဲ့သူနဲ႔ တိုးသြားရင္ေတာ့ ေနာက္ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္လက္ေဆာင္လာေပးတဲ့သူက UNITY စာေပက ကိုသန္းေဆြနဲ႔ ကိုစိုး၀င္းပါ။ စာအုပ္က စာမ်က္နွာ ၆၇၇ မ်က္ႏွာ ပါရိွတယ္။ ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္တစ္အုပ္စာေလာက္ပါ။

ေနာက္က်သြားျပီလို႔ ဘယ္သူေျပာမည္လဲ

လူအမ်ားအျပားကုိ ႏွိပ္စက္ေျခာက္လွန္႕တက္သည့္ စကားတစ္ခြန္းရွိသည္။
” သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီ ” ဆုိေသာစကား။

အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွ ေက်ာင္းထြက္လာခဲ့သူက အနိမ့္စားအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရျခင္းအတြက္ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္သည္။
ခုေနေက်ာင္းျပန္တက္ၿပီး အတန္းပညာျပည့္စံုေအာင္ သင္လုိ႕ရရင္ သိပ္ေကာင္းမည္ဟု ေတြးသည္။ သုိ႕ေသာ္… “ခုေတာ့ သိပ္ေေနာက္က်သြားၿပီ” တဲ့။ သူက ဆုိသည္။

ဇနီးသည္အေပၚ သစၥာေဖာက္ဖ်က္ခဲ့မိသည့္ ခင္ပြန္းသည္ကလည္း သူ႕အိမ္ေထာင္ေရးဘ၀ကုိ အဖတ္ဆည္ခ်င္သည္။ ျပန္သာယာေအာင္
ျပဳျပင္ခ်င္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ” သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီ” ဟု သူက ဆုိေနသည္။

အရက္ေသာက္လြန္းသျဖင့္ အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္ျခင္းခံရသူကလည္း အရက္စြဲေရာဂါကုိ ကုစားကာ ဘ၀ကုိ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္စခ်င္သည္။
သုိ႕ေသာ္ ” ေနာက္က်ခဲ့ၿပီ ” ဟု ျမင္ေနသည္။

ၿပင္ပအစားအေသာက္မ်ားကိုစားရာတြင္က်န္းမာေရးမထိခိုက္ရေလေအာင္

လူအမ်ားစုဟာအိမ္ၿပင္ပစားေသာက္ဆိုင္ေတြကအစားအေသာက္ေတြကိုရံဖန္ရံခါ၀ယ္စားၿဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။အၿပင္
စားေသာက္ဆိုင္ကအစာေတြမ်ာအမ်ားအားၿဖင့္အဆီ၊ဆားနဲ့ကယ္လိုရီပါ၀င္မႈၿမင့္မားတတ္ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့
အတူအစာစားတာကအစာကိုအလြန္အကၽြံစားၿဖစ္တတ္ေၾကာင္းသိရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္အၿပင္မွာအစားအေသာက္စား
တဲ့အခါက်န္းမာေရးနဲ့ညီညြတ္မႈရွိေအာင္လိုက္နာသင့္တဲ့နည္းေတြကိုေဖာ္ၿပေပးလိုက္ပါတယ္။

၁)မွာမည့္အစားအေသာက္အေၾကာင္းေသခ်ာေမးပါ။

စားေသာက္ဆိုင္ကမီႏူးကတ္ကိုၾကည့္ၿပီးသင္မွာမယ့္အစားအေသာက္ကိုဘာေတြနဲ့ဘာေတြနဲ့ခ်က္ၿပဳတ္ၿပင္ဆင္ထား
တယ္ဆိုတာမသိရင္စားပြဲထိုးကိုေမးၿမန္းႏိုင္ပါတယ္။ဒါမွသင္မထည့္ေစလိုတဲ့အရာေတြကိုမထည့္ခဲ့ဖို့မွာႏိုင္မွာပါ။
၂)ကိုယ္အေလးခ်ိန္ထိန္းေနလွ်င္ေသခ်ုာစဥ္းစားၿပီးမွအၿပင္ထြက္စားပါ။

ကိုယ္အေလးခ်ိန္ထိန္းေနသူေတြအဖို့အၿပင္စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာစားမယ္လို့စဥ္းစားထားရင္အၿပင္ကအစားအေသာက္
ေတြမစားခင္အရင္စဥ္းစားပါ။ကယ္လိုရီ၊အဆီ၊သၾကားနဲ့ဆားစားသံုးမႈကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို့အိမ္မွာေသခ်ုာခ်က္ၿပဳတ္ထားတဲ့အစာ
ကပိုသင့္ေတာ္ပါတယ္။
၃)ၿမင္ရေသာအဆီမ်ားကိုဖယ္ပါ။

အသားေတြမွာကပ္ၿငိေနတဲ့အေရခြံနဲ့အဆီေတြကိုဖယ္ၿပီးစားေပးတာကၿပည့္၀ဆီစားသံုးမႈကိုေလွ်ာ့ခ်ရာေရာက္ပါတယ္။
၄)အၿခားသူနဲ့ေ၀မွ်စားပါ။
စားေသာက္ဆိုင္ကမွာတဲ့တစ္ပြဲစာပမာဏကၾကီးမားေနရင္အၿခားသူတစ္ဦးနဲ့ေ၀မွ်စားေသာက္သင့္ပါတယ္။ဒါမွမဟုတ္
ပြဲေသးကိုမွာပါ။
၅)အခ်ိဳရည္ကိုေရွာင္ပါ။

အခ်ိဳရည္ေတြကိုမ်ားမ်ားေသာက္တာကကိုယ္အေလးခ်ိန္ကိုတိုးေစပါတယ္။
၆)ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကိုမ်ားမ်ားစားပါ။

ဗီတာမင္၊သတၱဳဓာတ္နဲ့တၿခားအာဟာရဓာတ္ေတြမ်ားစြာပါ၀င္တဲ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြနဲ့သစ္သီး၀လံေတြကိုမ်ားမ်ား
မွာယူစားေသာက္ပါ။ဒါဆိုရင္အဆီ၊သၾကား၊ဆားနဲ့ကယ္လိုရီပါ၀င္မႈၿမင့္မားတဲ့အစာေတြကိုေလွ်ာ့စားၿဖစ္ေစပါတယ္။ 

Gmail password ခ်ိန္းနည္း

မသိေသးသူမ်ားအတြက္ပါ။
gmail န႔ဲပတ္သက္ျပီး လံုျခံဳမႈရွိဖို႔ password ခ်ိန္းတတ္ဖို႔လည္းလိုပါတယ္။
password ခ်ိန္းခ်င္တယ္ဆိုရင္
၁။ ေရွးဦးစြာ မိတ္ေဆြရဲ႕ Gmail ထဲကို ၀င္လိုက္ပါ ။
၂။ ေမးလ္ထဲေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ ညာဘက္ အေပၚေဒါင့္ေလးမွာ settings ဆိုတာ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒီ settings ထဲကို ၀င္ပါ ။
 settings ထဲ ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔  General , Labels , Accounts and Import အစသျဖင့္ ေတြ႔ရမွာပါ ။
၃။Accounts and Import ကို ထပ္ ၀င္ပါ ။ အဲဒီမွာ Change account settings ဆိုတာေလး ေအာက္ဆံုးမွာ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္ ။
၄။ ေဘးမွာ အနီေရာင္နဲ႔ ၀ိုင္းျပထားတဲ့ Google Account settings ဆိုတာေလးကို ႏွိပ္လိုက္ပါ ။
မိတ္ေဆြရဲ႕ အေကာင့္ကို Setting ခ်မယ့္ေနရာ ကိုေရာက္ပါျပီ ။ ဒီမွာ  တစ္ခု ေျပာခ်င္တာက မိ တ္ေဆြက
ေမးလ္ထဲက မသြားပဲ Gtalk ကေန settings > General > Account settings ကေနသြားရင္လဲ ဒီေနရာ
ကို ေရာက္ပါတယ္ ။ ကဲ အဲဒီမွာ Personal settings ဆိုတာရဲ႕ ေအာက္မွာ Security ထဲက Change
Password ဆိုတာေလးကေန password ခ်ိန္းပါ့မယ္ ။
၅။ အနီေရာင္နဲ႔ ၀ိုင္းျပထားတဲ့ Change Password ကို ႏွိပ္လိုက္ပါ ။
Current password ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အခုအသံုးျပဳေနတဲ့ password အေဟာင္းကို ထည့္ပါ ။
 New password မွာ ေတာ့ မိမိ အသစ္ေျပာင္းခ်င္တဲ့ Password ကိုထည့္ပါ ။
ေအာက္မွာ confirm new password ေနရာမွာ New
password မွာ ျဖည့္ခဲ့တဲ့ password အသစ္ကို ထပ္ ထည့္ေပးပါ ။
၆။ ျပီးရင္ေတာ့ Save ေပါ့ ။
ဒါဆုိရင္ျပီးပါျပီ။

ကြတ္ကီးသူခိုး A Cookie thief

တစ္ညမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေလယဥ္စီးဖို႔ ေလဆိပ္မွာ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္ ။ သူမ စီးရမယ့္ ေလယဥ္ မပ်ံသန္း ခင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္ ။ ဒါနဲ႔သူမဟာ ေလဆိပ္မွာရွိတဲ့စတိုင္းဆိုင္ကေန ဖတ္ခ်င္ တဲ့စာ အုပ္တစ္အုပ္ကို ၀ယ္ျပီး ကြတ္ကီးမုန္႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ကို သယ္လို႔ ထိုင္ခံုတစ္ခုမွာ ထိုင္ခ် လိုက္တယ္ ။

သူမဟာ စာအုပ္ကို စစဖတ္ျခင္းပဲ အရမ္းကို စိတ္၀င္စားသြားျပီး စာအုပ္ထဲ နစ္ေမ်ာသြားခဲ့ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲဆိုတာေတာ့ သူမ သတိထားမိလိုက္တယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ သူမေဘးခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက အရွက္မရွိစြာ နဲ႔ သူမနဲ႔သူ႔ၾကားထဲက ကြတ္ကီးထုပ္ထဲကေန ကြတ္ကီးေတြႏွိုက္ စားေန တာေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျမင္ကြင္းကို လစ္လွ်ဴရွုဖို႔ သူမၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ။

ဒါေၾကာင့္ သူမလည္း ကြတ္ကီးေတြကို အိတ္ထဲက ယူလိုက္စားလိုက္ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ စာဖတ္လိုက္လုပ္ေနခဲ့တယ္ ။ ကြတ္ကီးသူခိုးက လည္းႏွိုက္စားေနတဲ့အတြက္ ကြတ္ကီးထုတ္က တျဖည္းျဖည္း နည္းလာခဲ့တယ္ ။ သူမ ပိုျပီး စိတ္တိုေဒါသထြက္လာခဲ့ျပီး စဥ္းစားလိုက္တယ္ ။ “ အင္း ငါသာ သည္းမခံလိုက္ရင္ေတာ့ ဒီလူ႔မ်က္လံုးေတြကို ထိုးေဖာက္မိမွာပဲ ”