စိန္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာ
တစ္ခါတုန္းက အာဖရိက မွာ လယ္သမားတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ အဲဒီလယ္သမားဟာ လယ္ယာအလုပ္လုပ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ ။ သူဟာ ေရာင့္ရဲမႈရွိတဲ့အတြက္ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္ ။ အဲဒီလိုပဲ သူဟာေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိတဲ့အတြက္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ႏုိင္တယ္ ။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ပညာရွိ အဖိုးအိုတစ္ဦးက လယ္သမားဆီေရာက္လာျပီး စိန္ ေတြရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈ ဂုဏ္သေရရွိမႈနဲ႔ စြမ္းအားေတြအေၾကာင္းကို ေျပာတယ္ ။
" သင္ဟာ သင့္လက္မအရြယ္အစားေလာက္ စိန္တစ္လံုးကို ပိုင္ဆိုင္ရရင္ သင့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ျမိဳ႕ တစ္ခုရွိလာလိမ့္မယ္ သင္ဟာ သင့္ လက္သီးဆုပ္အရြယ္အစားေလာက္စိန္တစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ရရင္ သင့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ႏုိင္ငံရွိလာလိမ့္မယ္ " အဲဒီလိုေျပာျပီး ပညာရွိ အဖိုးအိုဟာ လယ္သမားဆီကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္ ။
အဲဒီညမွာ လယ္သမားဟာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။ သူဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ဘူး ျပီးေတာ့ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းေတြဟာလည္းသူ႔ဆီကေနအေ၀းကိုထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္ ။ သူဟာ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ဘူး ..အဲဒီလိုပဲ သူဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့တဲ့အတြက္ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေတာ့ဘူး ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ သူဟာ သူ႔လယ္ေတြကို အငွားခ်ထားဖို႔သေဘာတူညီမႈလုပ္ခဲ့ျပီး သူ႔မိသားစုကိုေခၚေဆာင္လို႔ စိန္ေတြရွာဖို႔သူဟာ ထြက္ခြာခဲ့တယ္ ။ အာဖရိက နယ္ပယ္ေဒသ အားလံုးကို သူ လိုက္ရွာပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔လယ္သမားဟာ ဥေရာပေဒသေတြအထိပါေရာက္လာျပီး ရွာေပမယ့္ မေတြ႔ခဲ့ျပန္ဘူး ။ သူ စပိန္ႏုိင္ငံကိုေရာက္လာတဲ့အခါ သူ႔မွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ ေငြေၾကး အေျခအေနေရာ အေတာ္ေလးကို ခ်ိဳ႕တဲ့ေနခဲ့ပါျပီ ။
သူဟာ စိတ္ဓါတ္ေတြအၾကီးအက်ယ္ က်ျပီး သူ႔ကိုယ္သူ ျမစ္ထဲခုန္ဆင္းျပီး သတ္ေသဖို႔ေလာက္အထိ အေတြးေတြ၀င္လာခဲ့တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူဟာ သူ႔နဂိုေနရာေလးကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔လယ္ေတြကို အငွားလုပ္ေနတဲ့သူဟာ လယ္ေတြအလယ္ကေန ျဖတ္စီးေနတဲ့စမ္းေခ်ာင္းေလးဆီကေန ေရေတြကို ပံုးနဲ႔ယူျပီး လယ္ေတြကို ေရ ေလာင္းေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္စမ္းေခ်ာင္းေလးကိုျဖတ္ျပီးေတာ့ နံနက္ခင္းရဲ႕ေနေရာင္ဟာ ေက်ာက္တံုးေတြေပၚ ျဖာက် ေနလွ်က္ရွိျပီး ေရာင္စဥ္ေတြဟာ သက္တံ တစ္စင္းလိုျဖစ္ေပၚေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။
လယ္သမားက ဒီျမင္ကြင္းေလးဟာ အရမ္းကိုၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔လယ္သမားဟာ သက္တံေလးက်ဆင္းေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးေလးကို ေကာက္ယူျပီး အိပ္ခန္းထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္တယ္ ။ ေန႔လည္ေရာက္လာတဲ့အခါ ပညာရွိအဖိုးအိုျပန္ေရာက္လာျပီး အေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့ေက်ာက္တံုးေလးကိုေတြ႔ျမင္ခဲ့တယ္ ။ သူက အငွားလယ္သမားကိုေမးလိုက္တယ္ " အရင္လယ္သမား Hafiz ျပန္ေရာက္ျပီလား " အငွားလယ္သမားကျပန္ေျဖတယ္ " ဟင့္အင္းမေတြ႔မိပါဘူးဘာလို႔ေမးတာလဲ "
အဖိုးအိုကျပန္ေျဖတယ္ " ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဒါဟာ စိန္တစ္ပြင့္ပဲေလငါ လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါ အဲဒီလူကို အျမဲမွတ္မိေနတတ္တယ္ " အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုင္ရွင္လယ္သမားဟာ အိမ္ထဲကထြက္လာျပီး အဖိုးအိုကေတြ႔သြားခဲ့တယ္ ။ အဖိုးအိုက လယ္သမားကိုျပံဳးျပလိုက္ျပီး " မင္း စိန္ေတြရွာေတြ႔ခဲ့ျပီလား " လယ္သမားက ျဖည္းညွင္းစြာ ေခါင္းခါလိုက္တယ္ ။
အဖိုးအိုကျပံဳးလိုက္ျပီး " ဒါဟာ စိန္ပြင့္ေတြေလ " ေက်ာက္တံုးကို လက္ညွိဳးထိုးျပလိုက္တယ္ ။ အဲဒီအခါ ေဘးက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့အငွားလယ္သမားက ၀င္ေျပာလိုက္တယ္ " ဟင့္အင္းမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးအဖိုး ဒီေက်ာက္တံုးက ကၽြန္ေတာ္စမ္းေခ်ာင္းထဲကေန ဆယ္ထားတဲ့ေက်ာက္တံုးေလးပါ စိန္မဟုတ္ပါဘူး " " ကဲဒါဆိုလာ ငါျပမယ္ " ဆိုျပီး သူတို႔ဟာစမ္းေခ်ာင္းေလးဆီထြက္ခြာသြားၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေက်ာက္တံုးအနည္းငယ္ကို နမူနာအျဖစ္ယူျပီး စိန္အစစ္ေတြဟုတ္မဟုတ္ သုေတသနေတြလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ ။
အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတဲ့ျဖစ္ရပ္က အဲဒီေက်ာက္တံုးေလးေတြဟာ စိန္ပြင့္ေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။ လယ္သမားဟာ ဒီလယ္ ဧက တစ္ခုလံုးကို စိန္ေတြနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားတယ္ဆိုတာ နားလည္သြားတယ္ ။ အဖိုးအိုက လယ္သမားကို ၾကည့္ျပီး စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္ ။
" သင္ဟာ စိန္ေတြရွိရဲ႔သားနဲ႔ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစစ္ ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရ သင္ပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ တိုင္းျပည္ေလးကို သင္မျမင္ရေသးပဲကိုး " ဆိုျပီး ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္ ။
from သက္တန္႔ခ်ိဳ
No comments:
Post a Comment