ျပန္ၾကားေရးဌာန
ဘာသာေရးဆိုင္ရာ စာေပခြင့္ျပဳခ်က္ အမွတ္ ၆၅၆
တာ၀န္ခံထုတ္ေ၀သူ ဦးစိန္ၾကည္
ျပည္သူ႔အလင္းစာေပတိုက္
၁၀၇၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်း
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
၁၉၆၇ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္ အုပ္ေရ ၂၀၀၀ကို ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ ရိုက္ႏွိပ္ၿပီးစီးသည္
မူလေရးသူ – ဂ်ာမန္ပါေမာကၡႀကီး ေဒါက္တာ ေမာရစ္(စ္)၀င္တာနစ္
ျမန္မာျပန္သူ – အရွင္ ဇာဂရာဘိ၀ံသ
ဤစာအုပ္သည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာမ်ား အတြက္ အလြန္ တန္ဘိုး ႀကီးမားလွေသာ က်မ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလ့လာဖတ္ရႈသင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာက္လိုက္ရေပသည္။ MA ေကာလင္း အမွာစာမွ
ေရွးအက်ဆံုး ဗုဒၶဘာသာစာေပ အားလံုးေလာက္လိုလိုတြင္ ေဟာခ်က္ေျပာခ်က္မ်ား၊ ၾသ၀ါဒေတာ္မ်ား၊ ဂါထာမ်ား၊ ၀တၳဳေၾကာင္းမ်ား ရဟန္းတို႔၏ သိကၡာပုဒ္မ်ားကို စုေဆာင္း ထားခ်က္မ်ား ပါ၀င္၏။ ပိဋကတ္ေတာ္ပူသည္ အထက္ပါ စုေဆာင္ခ်က္မ်ိဳးတို႔၏ အစုအေ၀းႀကီး တစ္ခုမွ်သာျဖစ္၏။ ဤကဲ့သို႔ စုေဆာင္ခ်က္မ်ိဳးမ်ားသာ မ်ားစြာအေရးပါ၍ ခက္ခဲေသာ စာေပလႈပ္ရွားမႈတစ္ခု၏ ၿပီးစီးမႈႀကီးတခုကို ျဖစ္ေစႏိုင္ၿပီး ပါ၀င္ေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို စုေဆာင္းမႈသည္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိသည္မွာ ထင္ရွားလွေလသည္။
ဗုဒၶဘာသာ အစဥ္အလာမွတ္တမ္းအရ ဤကဲ့သို႔ေသာ အျပည့္အစံု စုေဆာင္းၿပီးစီးမႈသည္ အေတာ္ေစာစီးစြာေသာ ကာလကပင္ ၿပီးစီးေနၿပီးျဖစ္၏ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကို မွီလိုက္ေသာ သာ၀ကႀကီးမ်ားသည္ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ရက္သတၱပါတ္ အနည္းငယ္ေလာက္တြင္ ဓမၼ(ဗုဒၶဘာသာ ဆိုင္ရာ တရားေတာ္) ၀ိနယ(ရဟန္းေတာ္တို႔၏ သိကၡာပုဒ္ေတာ္မ်ား)ကို စုေဆာင္းဖြဲ႕စည္းရန္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ (ယခု ရာဂ်ဂီရ္)တြင္ ပဌမ သဂၤါယနာေခၚေသာ သံဃာအစည္းအေ၀းႀကီး တခုကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾက၏ဟု မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့၏။ ဤမွတ္တမ္းက ကၽြႏု္ပ္တို႔အား အထက္ပါ အဆိုကို ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယံုၾကည္ေစရန္ ရည္ရြယ္သည့္ အခ်က္သည္ပင္လွ်င္ ပဌမသဂၤါယနာမူ အတိုင္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ လက္ထက္သို႔ ဆင္းသက္လာသည့္အတြက္ ဤမူကို ေရွးအက်ဆံုးဟု ယံုၾကည္၍ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ေဖာ္ျပလွ်က္ရွိ၏ အေၾကာင္းမွာ ပိဋကတ္ေတာ္၏ အစိတ္အပိုင္းႀကီး ၂ခုျဖစ္ေသာ ၀ိနည္းႏွင့္ သုတၱန္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားသည္ ယခု ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေတြ႕ျမင္ေနရသည့္ ပါဠိေတာ္အတိုင္း တေသြမတိမ္း ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူၿပီး၍ မၾကာမီပင္ ျဖစ္လာၾက၏ဟူေသာ အခ်က္သည္ လံုးလံုးပင္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဤ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစဥ္အလာ ဆိုရိုးဆိုးစဥ္သည္ လံုး၀အေျခအျမစ္မရွိဟု ယူဆစရာ မလိုေခ်။ သုတၱန္တရားေတာ္ႏွင့္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္မ်ား၏ အေျခခံအခ်က္မ်ားတြင္ တညီတညြတ္တည္းရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သံဃာ့ေထရ္ႀကီးမ်ားသည္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ စည္းေ၀းေတာ္မူၾကသည္ဟူေသာ အခ်က္ကား မျဖစ္ႏိုင္စရာ မရွိေခ်။
ထိုအစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အခ်က္ကို မွတ္တမ္းတစ္ခုအျဖစ္ စာေပအဆက္ဆက္ တြင္ ထည့္သြင္းထားစရာရွိေပ၏။
သို႔ေသာ္ ထိုမွ်ေလာက္အခ်ိန္ကေလးႏွင့္ ယခုလက္ရွိပိဋကတ္ေတာ္ႀကီးကဲ့သို႔ေသာ ပါဠိေတာ္ ပိဋကတ္ႀကီးတစ္ခုကို စုေဆာင္းေရးအတြက္ တိုေတာင္းလွေခ်သည္တကား။
(စာမ်က္ႏွာ ၂၈-၂၉မွ)
No comments:
Post a Comment